Jij bent niet verantwoordelijk voor het verdriet en het ongemak van de ander. De ander is niet verantwoordelijk voor het verdriet en ongemak in jou. Daar heb je jezelf te leren begeleiden. In het verdriet, in de eenzaamheid. Maar vooral in de vrijheid in de verbinding met wie jij bent. Jouw kostbaarheid. Je bent het grootste geschenk voor de ander door helemaal jezelf te mogen zijn. De ruimte die je inneemt en jouw oordeel, jouw mening, is niet gericht tégen de ander. Die is er vóór jou. Het is niet bedoeld om de ander te schaden omdat je die niet leuk, lief of aardig vindt. Het is bedoeld om trouw te kunnen blijven aan jezelf. Goed voor jezelf te zorgen en via die weg gezond te blijven. En vanuit die plek kun je er op de meest optimale manier voor een ander zijn. Hoe holistisch huisarts en coach Juriaan Galavazi bovenstaande in de praktijk brengt lees je hier.
Holistisch huisarts legt uit: zo cruciaal is je eigen ruimte innemen voor je gezondheid
Juriaan: ‘Ze is 26 jaar. Wat is je verlangen? Vraag ik. “Ik zou wel willen dat ik het commentaar en de oordelen van anderen wat minder binnen zou kunnen laten komen. Ik ben daar zo gevoelig voor. Het maakt me soms echt van slag. Ik kan er ziek van zijn. Ook hoe anderen zich kunnen gedragen. Boos of somber. Ik zou willen dat ik daar meer afstand van zou kunnen nemen. Hoe doe ik dat?” Hoe zou het zijn, zeg ik, wanneer je het én kan voelen én het tegelijkertijd bij de ander kunt laten? Dat je daar geen muur meer hoeft op te trekken, de verbinding niet hoeft te verbreken. Maar in verbinding kan blijven zónder je verantwoordelijk te voelen voor de gevoelens en emoties van de ander. Hoe zou dat zijn? “Dat lijkt me heerlijk”, glimlacht ze. “Maar hoe dan?”
Angst om verbinding met ander te verliezen
Je bent een vrij en willend wezen. Jij bent helemaal vrij om te mogen doen en laten wat jij wilt, net als de ander. De ander mág oordelen. Met gefronste wenkbrauwen kijkt ze me aan. We oordelen allemaal. Jij oordeelt, ik oordeel… Het belangrijkste bewijs dat we mógen oordelen, is het feit dat we het allemaal doen. Sterker nog; hoe arrogant is het om van de ander te verlangen dat ie niet mag oordelen, terwijl je het zelf ook doet? Ook dat is namelijk een oordeel. Jij bent een vrij en willend wezen. Dat betekent dat wanneer de ander vrij is om te oordelen, jij ook vrij bent om dat oordeel wel of niet voor waar aan te nemen. Maar al te vaak nemen we het oordeel aan als voor waar. Alsof het dé waarheid is! En voelen we ons genegen om ons te verdedigen. Maar inmiddels ben je volwassen en heb je niet meer de toestemming of de goedkeuring van de ander nodig om te mogen doen wat goed is voor jou. Maar opnieuw kiezen we hier vaak uit angst om de verbinding met de ander te verliezen. Willen we heel graag de goedkeuring, de erkenning en misschien wel de toestemming van de ander. Vind mij alsjeblieft aardig. Verlaat mij niet. En gaan we de ander overtuigen van onze goedheid. Zie mij, erken mij, zie mijn goede intentie alsjeblieft. De prijs is hoog. Uit angst om de verbinding met de ander te verliezen, verlies je ondertussen een hele andere verbinding. Namelijk de verbinding met jezelf.
Verschillende waarheden
Hoe zou het zijn wanneer je als het ware een tafeltje zet tussen jou en de ander? En het oordeel, de mening van de ander op dat tafeltje legt. Er van een afstand naar kijkt. Ondertussen voelt wat het met je doet. Hoe het je raakt. Hoe onzeker, verdrietig, boos of misschien wel heel erg alleen of afgewezen het je maakt. En je daarnaast jouw mening legt. Zonder de ander te willen overtuigen. Ze mogen er allebei zijn. Ieder zijn of haar eigen waarheid. Je kijkt en onderzoekt wat dat met de ander doet. Je blijft nieuwsgierig zonder je verantwoordelijk te hoeven voelen voor de emoties en gevoelens van de ander. Jezelf de mogelijkheid en de vrijheid geeft om jouw mening bij te stellen of tot de conclusie te komen dat de mening van de ander inderdaad niet goed en kloppend is voor jou. De ander hóeft het niet met je eens te zijn. Fijn als die het ziet, maar het hoeft niet zo te zijn. Je bent een vrij en willend wezen. Jij mag, net als de ander, jouw eigen ruimte innemen.
Zijn wie je ten diepste bent
Jouw eigen ruimte. Je geboorterecht. Je bestaansrecht. Jouw heilige ruimte. Je hebt de toestemming en de goedkeuring van de ander niet nodig. Je bent het grootste geschenk voor de ander wanneer je helemaal kunt zijn wie je bent. Wanneer je vooral ook jezelf toestaat om te mogen zijn wie je ten diepste bent. Jouw kostbaarheid. In plaats van jezelf af te wijzen en diegene probeert te zijn waarvan anderen vinden dat je zou moeten zijn. Je geeft de ander daarmee een groot cadeau. Je ontslaat daarmee namelijk de ander van de plicht om jou goedkeuring en waardering te moeten geven. Je geeft de ander direct de mogelijkheid om ook helemaal zichzelf te mogen zijn. Het kan zijn dat de ander dat nog niet op die manier ziet. En dat diegene het lastig en ingewikkeld vindt dat jij anders kijkt, andere beslissingen neemt. Misschien wel het gevoel heeft dat je geen rekening met hem of haar houdt. Dat is helemaal oké. Jij bent niet verantwoordelijk voor de lastigheid van de ander. Je intentie is immers niet om de ander een vervelend gevoel te geven. De ruimte die je inneemt en jouw oordeel, jouw mening, is niet gericht tégen de ander. Die is er vóór jou. Het is niet bedoeld om de ander te schaden omdat je die niet leuk, lief of aardig vindt. Het is bedoeld om trouw te kunnen blijven aan jezelf. Goed voor jezelf te zorgen en via die weg gezond te blijven. En vanuit die plek kun je er op de meest optimale manier voor een ander zijn.
Schud verantwoordelijkheid af
Je bent een vrij en willend wezen. Jij bent niet verantwoordelijk voor het verdriet en het ongemak van de ander. De ander is niet verantwoordelijk voor het verdriet en ongemak in jou. Daar heb je jezelf te leren begeleiden. In het verdriet, in de eenzaamheid. Maar vooral in de vrijheid in de verbinding met wie jij bent. Jouw kostbaarheid. Je bent het grootste geschenk voor de ander door helemaal jezelf te mogen zijn.
