Als we elkaar ontmoeten,
vertel dan niet hoe succesvol je bent,
dat weet ik al lang.
Vertel niet,
hoe het leven je deed lijden,
we hebben dat beiden genoeg gedaan.
Maar vertel me,
met je ogen, je handen,
je woorden, je lach,
over alles dat je raakte,
hoe je zo mooi geworden bent.
Laten we die momenten delen,
waar het leven zo dichtbij voelde,
dat de illusie verdween,
van een losstaande zelf in een losstaande wereld.
Of laten we stil zitten,
twee reizigers,
die het leven kennen,
samen als één.
Uit ‘Mijn hart heeft geen haast’ Joris Vincken
