"Stralend zonlicht op Golgotha"
Zo dikwijls sta ik in gedachten op Golgotha,
die lage heuvel net buiten Jeruzalem. Ik zie
de drie kruisen op de top van de heuvel,
het kruis van Jezus Christus in het midden.
Zijn lijden raakt mij en treft mij iedere keer weer
als een steek in mijn hart.
Ik zie de toenemende duisternis,
inktzwart tenslotte, midden op de dag.
Ik hoor het ondergrondse gerommel van
aardbevingen, hoor de donder rollen en zie
mensen wegvluchten, weg, ver weg van deze
onheilsplek, waar het kwaad, alle angst
en alle duisternis lijkt samengebald.
Dan zie ik, hoor ik en voel ik, hoe heel de
natuur zijn adem inhoudt. Waar zojuist nog
aardbevingen en donderslagen mens, dier
en natuur in hun ban hielden, treed nu
de stilte in, een totale stilte.
De warme woestijnwind is plotseling gaan liggen,
het blad aan de bomen ritselt niet meer,
maar hangt roerloos aan de takken.
Ook de vogels en krekels zwijgen. Het is
als voelt iedereen en alles het beslissende
van dit moment.
Dan, in de roerloze stilte, als iedereen nog
steeds de adem inhoudt, begint het dode
lichaam van Jezus Christus aan het kruis
langzaam op te lichten. In de duisternis die
zo bedreigend voelt, begint zijn lichaam een
zacht licht uit te stralen dat steeds sterker
en krachtiger wordt en tenslotte net zo helder
schijnt als de zon op het middaguur. Het is,
als wordt de zon, daar, op het kruis, geboren.
Zo begint midden in het donker, de zon
verborgen achter donkere stofwolken die
meegevoerd werden door de woestijnwind,
een ander, eeuwig zonnelicht te stralen.
De dood baart een nieuw en eeuwig leven.
Als enige tijd later zijn leerlingen, zijn moeder
en Maria Magdalena zijn dode lichaam van
het kruis nemen en het wegdragen naar het graf
van Jozef van Arimathea, is het,
als dragen zij de zon in hun midden.
*****
Iedereen, die zich vol verwondering met dit
mysterie verbindt, zal ook zelf dit wonder ervaren mogen:
juist als je denkt te sterven aan de pijn
van het leven, als je hart dood en leeg lijkt,
wordt er innerlijk een nieuw levenslicht geboren
dat toekomst brengt en ons het ware,
eigenlijke leven onthult.
Dat is het uitzicht op toekomst dat ons
tweeduizend jaar geleden geschonken werd
op die lage,zo eenvoudige heuvel in het Joodse land.
Dat is, waarom wij elk jaar Pasen vieren.
Hans Stolp
