Er waren eens twee baby's in de baarmoeder van een moeder. De ene vroeg de ander; "Geloof jij in een leven na geboorte"? De ander antwoordde: "Natuurlijk, er moet iets zijn na geboorte" Misschien zijn we hier om ons klaar te maken voor wat we later zullen zijn "Onzin", reageerde de ander. "Er is geen leven na geboorte, wat zou dat leven moeten zijn"?
"Ik weet het niet, maar er zal meer licht zijn dan hier, misschien lopen we met onze benen en eten we met onze mond"
De ander riep: "Dat is absurd!, lopen is onmogelijk en eten met onze mond, waanzin! De navelstreng zorgt voor voeding, leven na geboorte is onmogelijk, de navelstreng is te kort"
Ik denk dat er iets is en misschien is het er anders dan hier.
De ander reageerde:"Niemand is ooit teruggekeerd van daar, Geboorte is het einde van het leven en na geboorte is er niets anders dan donkerte en angst en het brengt ons nergens" "We weten het niet", reageerde de ander "Maar zeker zullen we moeder zien en zij zal voor ons zorgen"
"Moeder?? Geloof jij in moeder? Waar is ze nu? "
"Ze is helemaal om ons heen, het is in haar waar wij leven, zonder haar zou deze wereld er niet zijn"
"Ik zie haar niet, dan is het logisch dat ze niet bestaat"
Waar de ander op reageerde: "Soms als je in je stilte bent, dan kun je haar horen, dan kun je haar ontvangen.
Ik geloof dat er een realiteit is na geboorte en wij zijn hier om onszelf klaar te maken voor die realiteit"
