Mijn engel en ik
Zijn samen geboren
uit de kern van De Gouden Zon.
Draden van licht hebben zich verbonden
Vanuit een verre, diepe bron
En hebben ons in elkaar verweven.
Tot een Volmaakte vorm van Kracht.
Het laat ons voelen
Dat we Heel zijn.
Aan de rand van het paradijs is de Heelheid ontbonden
En raakten we afgescheiden van elkaar.
We hebben de pijn van de scheuring gevoeld
De onvolmaaktheid doorleeft.
Toch is er nog steeds de Eenheid
Want draden van liefde verbinden ons
Zij vormen een web van puur goud
Waarlangs de kracht van Vervolmaking stromen kan.
Het laat ons voelen
Dat we Heel zijn.
Mijn engel in zijn Volmaakte Vorm
En ik in de onvolkomenheid.
Maar in mij is de herinnering levend,
voel ik de zuiverheid, de warmte, de rijkdom
die langs de draden van mijn Engelbewustzijn stromen
als schatten binnenkomen in mijn hart
Ik schenk hem de leugen, de kou, de armoede
die ik in mijn menszijn ontmoet
het vloeit in elkaar over
en wordt Kracht.
Het laat ons voelen
dat we Heel zijn.
Mijn engel en ik werken samen
Staan aan de rand van de tijd
als wachters aan de poort.
We openen en sluiten deuren
Bewaken de grens van het aardse bestaan.
Zijn streng of liefdevol daar waar het nodig is.
Hanteren het zwaard van gerechtigheid
Of schenken bloemen van hoop
We zijn gedeeld, maar ondeelbaar
Vanuit de kern verenigd
Het laat ons voelen
Dat we Heel zijn
Mijn engel en ik
Zullen samen sterven
Opgaan in elkaar en opnieuw geboren worden
in de kern van de gouden Zon.
Draden van klank, kleur en licht
zullen zich verbinden tot in de bron
en verweven ons
tot een krachtig punt van Volmaaktheid.
Het laat ons voelen
Dat we Heel zijn.
Tineke van der Giessen.
