Je projecteert je denken en je energie op het leven van ander mensen, plaatsen en tijden of op fictieve werkelijkheden.
Net als praten over wat er niet is, is het hier en nu verlaten voor andere plaatsen en tijden ook een onttrekking aan je lichaam en je eigen proces.
Je bewuste denken is elders en kan geen inzicht, instructies en liefde ontvangen van je ziel.
Omdat er “ niemand thuis is” om de leiding van het hogere te ontvangen, neemt je onderbewuste het over en reageer je automatisch op situaties, precies zoals in het verleden.
Je wordt reactief in plaats van dat je een antwoord zoekt op de situatie en dat roept allerlei ongezonde gevoelsgewoontes op. Wat in het verleden heeft gewerkt, hoeft nu niet te werken. Bovendien betekent weten wat iemand anders nodig heeft niet dat datzelfde ook goed is voor jou.
Als je niet in je eigen lichaam en in je eigen leven aanwezig bent, stopt je groei en heb je het gevoel dat je vastgelopen bent.
