Golven van helder licht
Bewegen door de tijd
Zij spoelen aan op verre kusten
En vormen en slijpen dat wat zich op hun weg bevindt
Zij bewegen zich door de kosmos heen
En omspoelen al wat leeft
Brengen verandering aan
Prikkelen de adem van de geest
Willen opgenomen worden
In de hartslag van het universum
In en uitademing
Heen en terug.
In een ritmische beweging
Doorspoelen zij het leven
Niets weerhoudt hen te zijn wie zij zijn
Zij zijn nietsontziend en allesomvattend
Doorbreken met kracht dat wat hen belemmert op hun weg
Zij zijn niets meer dan stroming en golf
En mogen dat zijn tot in lengte van tijd
Zij zijn bedoeld te zijn wie zij zijn
En ontkennen dat niet
Ademen in en uit
Rollen heen en weer
Zonder onderscheids des persoons
Nemen zij leven en schenken geboorte
Aanbiedend in zichzelf de beweging
En niets meer dan dat.
Er is niet aan te ontkomen.
Vroeger of later halen zij ons in
doorbreken de dammen die we opgetrokken hebben
om ons te beschermen tegen de verandering zelf
En doorspoelen het hart tot in de kern
Eb en vloed
Stilte en storm
De kosmos houdt de adem in
Er wordt gewacht op het teken vanuit de ziel
Of men begrijpen gaat
Dat er geen beweging is buiten ons om
Maar dat we zelf de beweging zijn
De golf, de stroom ,de verandering
De adem , de bloedsomloop, het hart
Geen verzet meer, maar overgave
Bewegende golven van helder licht
Die het universum doorspoelen
En voortgaan op hun weg
Mens en geest
Leven en dood
Aanvaarden we de nieuwe tijd in ons
Of aanvaard die tijd de nieuwe mens?
Is het iets dat er vanzelfsprekend is
Of is het vanzelfsprekend dat het er Is?
Dat wij er zijn in de stilte van de storm
In het hart van het leven
De beweging van de golven
En gekend worden bij onze naam
Die Liefde heet.
