Ik raad je aan om eerst het stuk te lezen dat hier aan vooraf ging. Het heet rivieren van licht.
Dan begrijp je beter wat ik nu ga beschrijven.
Toen we weer verbonden werden in ons stoflichaam werden we gevraagd ons af te stemmen op de energie van het regenboogwater.
We vulden onze energiecellen met dit licht.
Er werd gevraagd om fonteinen van regenbooglicht te vormen, waarbij we visualiseerden dat uit iedere cel van ons wezen regenbooglicht stroomde. We maakten van onszelf een prachtige fontein met afstromende bekkens. We verbonden de bekkens en de energie in de ruimte lichtte helemaal op.
Er kwamen kinderen aan in witte kleedjes. Er waren vele begeleiders bij.
De kinderen begonnen te stralen bij het zien van de fonteinen en mochten er in springen.
Zij gilden het uit van de pret en stoeiden met elkaar. Ze spetterden en klaterden in het water.
Het grappige was dat hun kleedjes de regenboogkleuren aannamen en dat de energie zo diep doordrong in hun wezen dat zij van binnen veranderden.
Moeder Brechtje – één van hun begeleiders – vertelde dat deze kinderen veel mee hebben gemaakt in hun levens op aarde. Dat zij getraumatiseerd in de werelden van licht aangekomen zijn en diepe helinsgprogramma's hebben gevolgd om weer aan te kunnen sluiten op hun eigen zielelicht.
Tegelijkertijd liet zij ons zien dat de " kinderruimte" op aarde zo vervuild is geraakt dat er bijna nergens op aarde meer een vrije, blije ruimte bestaat waar kinderen in veiligheid en vreugde op kunnen groeien.
Zij liet ons zien dat ieder mens nu op aarde levend een vergiftigd, vervuild kindsdeel mee draagt dat moeilijk aan kan sluiten op liefde en licht.
Zij vertelde ons dat er hard aan gewerkt wordt om met het nieuwe licht echte kinderruimtes te creëren waarin een ziel oprecht kind kan en mag zijn.
De meeste kinderen van Nu zijn volwassenen in een kinderlichaam. Hun geest is zo ernstig en ongelukkig geworden dat zij zelfs in hun kindertijd geen kind meer kunnen zijn.
De wereld is jachtig en snel. Vele volwassenen zijn het natuurlijk gevoel van liefde voor hun kinderen kwijt geraakt, met zichzelf kwijtgeraakt.
Zij kopen de liefde van kinderen met materie, met de nadruk op veel en duur. Met vluchtige tijd, waarbij zij eigenlijk met hun aandacht al ergens anders zijn.
Ik begreep wat zij bedoelde en voelde in een flits dat er op de hele planeet eigenlijk geen kindveilige zone meer is.
En dat dit misschien incidenteel wel het geval is, maar dat we ruimte moeten bouwen waarin de kinderen van de nieuwe aarde allemaal veilig op moeten kunnen groeien.
Ook wij worden misschien ooit weer geboren op deze planeet. We moeten ook onze eigen toekomstige kindertijd veilig stellen.
De regenboogtrilling doordrenkt het wezen van de ziel als een belofte van hoop voor de toekomst.
Zij liet me zien dat het wezen van de kinderen gesterkt zou worden door dit licht. Dat deze zielen gedreven zouden worden in een toekomstig leven om alles op alles te zetten om van onze planeet een veilige planeet te maken. Ik zag hen geboren worden en opgroeien met dit licht in hun harten. Vastbesloten om op deze planeet leidende posities in te gaan nemen, waar zij veel invloed kunnen uitoefenen op het Totaal.
He ontroerde ons diep.
We lieten hen blij spelen.
En aansterken.
In de wetenschap dat zij de wijsheid van de stamvolkeren weer gaan planten op aarde.
Ik wens je toe dat ook jouw innerlijk kind mag spelen in de regenboogfonteinen van jouw wezen en dat het geheeld en gesterkt mag worden tot in haar/zijn diepste kern.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
