Meer en meer gaan we ontdekken dat alle verbindingen op steeds diepere niveaus aansluiting vinden in onszelf.
Deze week mochten we beleven dat we door de bodems van onze astrale afstemmingen heen braken en de kristallen steden in de diepste herinneringen van ons bewustzijn konden bezoeken.
Via een geleide meditatie, waarbij we het pad naar omlaag met bloemen mochten bestrooien en omzomen werden we tot aan een kristallen poort gebracht.
De poort zag er prachtig uit, immens groot, facet geslepen. We stonden met velen voor de poort en kregen te zien dat aan de andere kant net zovelen ons op stonden te wachten. Er heerste een sfeer van verwachting, van vreugde. We wachtten met elkaar totdat de poortdeuren zich oplosten en we door een kristal verlichte tunnel naar de andere kant konden gaan. Tijdens de passage hoorden we zingen, prachtige muziek klonk ons tegemoet.
Toen we uit de tunnel kwamen, zagen we een enorme menigte staan. Met bloemen in de handen. Zingende bloemen. Uit de kern van hun harten stroomde de muziek ons tegemoet. Door een prachtig landschap, en een haag van duizenden zingende wezens liepen we verder. We werden doortrild met hun welkomstlied en er in opgenomen. Voordat we het wisten zongen we zelf volop mee. Vele gezichten om ons heen kwamen ons vaag bekend voor, maar omdat we zo lang weg geweest waren is het moeilijk om details te herinneren. Maar dat hoefde vandaag ook nog niet. Voorlopig was het gewoon GOED om er weer te ZIJN. We gingen op weg naar een prachtige, glanzende kristallende stad. We liepen langs mooi gevormde huizen. Ieder huis leek een wonderschone villa van kleur en licht, omzoomd door uitgestrekte tuinen. We wandelden al zingend door brede lanen en kwamen uit bij een enorm kristallen plein.
De menigte ging om het plein heen staan. Wij ook. We zagen een plein dat ingelegd was met duizenden kristallen bloemen. Bloemen zonder hart. Degenen die achtergebleven zijn in deze steden hebben dit plein opgericht ter nagedachtenis van hen die uitgegaan waren naar de wereld en niet meer terug kwamen. Er waren in de loop der tijd heel wat ceremonies om dit plein heen uitgevoerd. Altijd met de intentie om ons naar huis te “ roepen”. We zijn NOOIT vergeten en altijd weer werd er aan ons gedacht, in liederen en verhalen. In de loop van de geschiedenis heeft dit plein een belangrijke plaats ingenomen in het centrum van deze stad. Ons werd verzocht om in te voelen, welke bloem van “ JOU” was, welke bloem “ JE” riep. Onze eigen levensbloem. We gingen in de harten staan van onze bloemen en bemerkten dat er heldere energie uit ons stroomde. Deze energie vulde het Hart van de Bloem op. In de kern van onze chakra’s begonnen ook bloemen te stralen.. Het leek wel alsof via deze bloemen al onze herinneringen en ervaringen in het Plein overstroomden. De bloem begon te stralen en de bloemblaadjes lichtten op in de meest schitterende kleuren.. De kracht van dit licht straalde omhoog naar de hemel. Die hemel veranderde constant van kleur. De prachtigste blauwtinten wisselden elkaar af en de bloemenkleuren gingen er in over, vormden zonnen en lichtbollen, die op hun beurt hun straling op de stad afgaven.
De menigte begon weer te zingen, wij zongen mee en al zingende werden we door de stad geleid. Om tot de ontdekking te komen dat onze” huizen” er nog altijd waren. Eén voor één werden we naar onze villa’s gebracht en via de trilling van onze eigen stem en hartenergie konden we moeiteloos naar binnen lopen. Om tot de ontdekking te komen dat alles er nog net zo uitzag als het achtergelaten was. We leken wel kinderen die lang uit logeren zijn geweest en eindelijk weer thuis konden komen. Ik danste door het huis en was er zeker van dat iedereen die neiging had. De huizen zijn opgebouwd uit het fijnst geslepen kristal, helder en toegankelijk en toch intiem en privé. Ik merkte dat ik de neiging had om de huizen door aardse ogen te bekijken. Wat heel lachwekkend was, want de huizen daar zijn zoals ze ooit waren en nu begon ik de keuken te zoeken en andere aardse ruimtes. Ik merkte dat als ik ergens aan dacht deze gedachte zich onmiddellijk als een vorm begon te manifesteren, een ruwe vorm, alsof je er daarna nog fijnere essenties in kon verwerken. Elke gedachte ontstond als een ruwe kwarts, maar als je aan iets dacht en de handen op het kristal legde, begon deze kwarts zich om te vormen tot een gebruiksvoorwerp. Het was lachwekkend te zien hoe de aardse patronen zich onmiddellijk begonnen uit te drukken. Ik realiseerde mij meteen dat ik mijn gedachten onder controle moest houden en eerst maar eens moest kijken waar ik werkelijk behoefte aan had. Tijd genoeg om dit alles te realiseren tenslotte.
Iedereen ontdekte op deze manier zijn eigen huis en de omgeving.
Na verloop van tijd werd het “ aardse” deel van ons, dat dit alles bewust mocht beleven weer terug gebracht naar de kristallen poort.
Dit deel moest weer terug naar de aarde en daar zijn levenspad afmaken. Maar het deel van ons bewustzijn dat in de stad aangekomen is, blijft daar. Dat begint zijn leven hier opnieuw in te richten en te stabiliseren. De verbinding tussen beide delen blijft een open verbinding. Geen gesloten poorten meer. Er kan volop uitwisseling zijn op bewuste of meer onbewuste niveaus. Wat een heerlijke ervaring.
Er zullen nog vele zielen door de poorten komen en hun “ huis” in dit gebied terug vinden.
Ik heb al mogen zien dat deze steden intern geschakeld staan aan weer diepere lagen in de kosmos. Alsof alle lichtstelsels hun kristallen steden hebben en onderling verbonden zijn. Waardoor het duidelijk mag zijn dat de mogelijkheid om tussen deze steden te gaan reizen ook steeds groter wordt.
Zo laat het aardegeheugen ons zien dat er vele lagen van bewustzijn aanwezig zijn, die lang nog niet allen bekend zijn. Maar die wel bestaan. Door af te dalen in de diepte, komen we uiteindelijk in de hoogte aan.
Het was een zeer intense beleving. Te meer omdat we van ook nog verbinding maakten met de kristalvelden die in de kosmos aanwezig zijn. We haalden een stroom van helder licht daar vandaan en lieten dit door ons aardse deel heen in de diepte stromen. Je kunt dus spreken van een drievoudige verbinding. Boven, NU, beneden. Binnen, NU, buiten. Microkosmos, NU, macrokosmos. Ons plekje van NU wordt steeds meer verbonden met Al wat IS. En…wij op aarde zitten er middenin.
Natuurlijk viel er meer te zien en te beleven dan dat ik nu beschrijf. Dit is een glimp van wat er mogelijk is. Ik hoop dat je in je eigenheid zoekt om de verbinding naar de kristallen stad van jouw Hart te vinden en binnen mag treden op jouw manier.
De vrede zij met u tot in lengte van dagen.0sG24Y8.dpuf
