In de witte tempel zelf werden er vele rituelen uitgevoerd. De meeste er van waren heel vrolijk en fijn om te doen. Ik maak jullie deelgenoot van zo'n tempelritueel.
Zie een ronde ruimte voor je…het dak is doorzichtig..je kijkt zo de kosmos in. Mozaïekachtige facetten hierin, in verschillende tinten. Via deze facetten worden de kosmische afstemmingen gebundeld. Zij stralen hun licht uit naar alle aanwezigen.
De ruimte zelf wordt omgeven door ronde, witte muren. De vloer is doorzichtig. Zo helder als glas. In de ruimte verzamelen zich priesters en priesteressen. Zij gaan staan in een cirkel en wachten. Plotseling begint er iemand op een trommel te slaan. Met zware passen beginnen de priesters, op het ritme van de trommels, door de ruimte heen te lopen. Alsof zij dmv deze passen de aarde-energie gaan lostrillen. Dan komt er een ander instrument bij…een fluit, een harp enz enz….elk instrument werkt in op een andere trilling en maakt uit het bewustzijn van de priesters trillingen los. Zij bewegen mee in het ritme dat zich aandient. Ook beginnen zij geluiden te maken met hun keel. Geen spraakgeluiden. Het zijn staccatoachtige geluiden die soms muzikaal klinken en dan weer helemaal niet. Twaalf hogepriesters staan om het dansgedeelte heen en vangen trillingen op uit de kosmos. Deze trillingen zenden zij naar de dansende priesters. De priesters vangen de trillingen op met heel hun lijf en beginnen aan een ingewikkelde dans. Soms individueel, dan weer eens samenkomend in een ritmisch geheel. Zij lopen daarbij van binnen naar buiten en weer terug. Zij bewegen rond in een cirkel, pakken elkaar vast en dan laten zij elkaar weer los. Soms springen zij hoog de lucht in. Zij kunnen om hun eigen as heen wervelen zonder duizelig te worden. Sneller en sneller wervelen zij rond. Hun chakra's beginnen kleuren te sproeien. De priesters richten de kosmische trillingen op de dansers. Zij nemen hen op en uit hun bewustzijn beginnen stromen van licht los te komen. In een prachtige werveling door elkaar heen. Soms nemen de stromen vormen aan. Zij worden kristallen. Die om de dansers heen wervelen. In prachtige kleuren en vormen. De hele ruimte wordt gevuld met kristallen. Die allemaal draaien en wervelen om hun eigen as. In alle kleuren van de regenboog. In sommige kristallen worden vormen zichtbaar. Alsof de kosmische afstemmingen met de kristallen mee dansen. Ook komen er klanken bij die vanuit de kosmos komen. Hoog en schel…soms nauwelijks hoorbaar voor de oren. Maar altijd verdraaglijk. De mensen om dit schouwspel heen -want er zijn er velen bij die dit komen bekijken – zien andere werelden ontstaan. Andere levensvormen voorbij komen. Zij kijken door de dans en de kristallen heen in een onzichtbare wereld. Die door het kristallicht zichtbaar wordt gemaakt. Het is een blij en harmonieus gebeuren. Waarbij ieder in zijn hart voelt welke boodschap er voor hem of haar in is verwerkt. De ruimte lijkt een filmzaal waarin alle gebeurtenissen zich ontvouwen. Zolang de muziek speelt en de dansers dansen. Dan vertraagt alles zich. Geleidelijk aan keert men terug naar een lagere trilling en neemt men langzaam afscheid van het gebeuren. Ieder die aanwezig is bij dit ritueel voelt een kristal in zijn handpalm vallen. Het kristal lost zich op als water en stroomt door de armen naar het hartchakra. Daar wordt het vreugdevol opgenomen en verwerkt. Het feest is voorbij. Men gaat weer aan het werk. En neemt deze trillingen mee om te verwerken in de rituelen van de dag. Door de glazen vloer zakt de energie weg. Naar het Hart van Moeder Aarde. Daar vandaan springt een fontein van regenboogwater omhoog. Bronlicht. Het water wordt opgevangen in bekkens en dmv irrigatiekanalen naar de andere tempels vervoerd. En vanuit de tempels naar het land zelf. Een ingenieus irrigatiesysteem is hiertoe gebouwd en voorziet alles en iedereen van voedend, heilzaam water. Rechtstreeks uit de kosmische Bron.