Bij man en vrouw ligt er in het schaambeen een heel klein kristalletje. Dit kristalletje is de sleutel van de Venuspoort. Als er vanuit de thymus ( heilig hart) de juiste signalen komen, met andere woorden als er genoeg stroom aangeleverd wordt, die zich via het Ikbenpunt naar dit sleutelkristal begeeft, dan gaat het stralen. Het licht gaat aan. Dit zet op zijn beurt duizenden grotere en kleinere kristalletjes aan die zich vanuit het sleutelkristal verspreiden langs de energetische binnenkant van de benen. Ter hoogte van de lymfestroom. Een energetisch geopende Venuspoort is een fenomeen. Daar straalt zo een zuivere liefde uit, daar zijn geen woorden voor. In oude tijden was dit een normaal verschijnsel. De poorten stonden altijd open. Het is nl ook onderdeel van het scheppende licht. Zonder zuivere liefde kun je niets zuivers scheppen.
Een geopende Venuspoort nodigt uit om er binnen te treden. Als man en vrouw zich verenigden en zij ontlaadden zich in liefde en gelijkwaardigheid dan bouwde zich in dit licht een engel op . Deze engel nodigde zieltjes uit om af te dalen en zich te verbinden met de aarde. De engel reikte als het ware naar de hemel en trok het afdalende zieltje in de schoot van dit proces. Daar beleefde het zieltje dan ook een orgasme. Een tot tranen toe roerende, engelachtige, zuivere liefdevolle versmelting met het leven. En van daaruit begon het te groeien. Steeds omringd door de engel en haar gezang. Steeds omstraald door heilige liefde. Gekoesterd en gedragen, verwarmd tot in het bot, en daarna door de geboortepoort geleidt.
Als zo een zieltje geboren werd, dan daalden er duizenden engelen af uit de hemel. Zij verbonden zich elk met een kristalletje in de poort en straalden er hun zuivere liefde in. Als de kristallen dan opstraalden hoorde je het gezang van de engelen er door heen. Pas als de poort zich volledig opende kon het zieltje aan de afdaling beginnen. Rondom de barende vrouw verzamelden zich alle vrouwen uit de buurt. Zij hoorden via hun hart de engelen zingen en zongen het lied op aarde op hun eigen manier mee.
De mannen hielden zich op de achtergrond bezig met het maken van muziek.
De vader en moeder van het kind hielden elkaars handen vast en ook zij zorgden er voor dat hun harten op gelijkwaardig niveau samensmolten. Dan begon de baring. Het kind werd door licht en barensgolven naar de uitgang geduwd. In het vruchtwater begonnen zich lichtjes te verspreiden. Licht en water golfden naar buiten en droegen het kind er in mee. De hemelse ziel en de aardse ziel versmolten zich en het kindje hoorde op twee manieren het gezang en de muziek. Het smolt steeds meer samen met het nieuwe leven. En eenmaal door de tunnel heen zag het werkelijk licht. Rozegouden engelenvenuslicht. Een feest om geboren te worden en door dit zachte licht opgedragen te worden aan de tijd. Rondom de poort stonden engelen met fakkels in hun handen. Zij gaven het licht aan elkaar door. En zetten de poort in vuur en vlam, in brandende liefde. De vlammen reinigden en heelden de ziel van het kind. Zodat het vrij en zonder trauma’s aan het nieuwe leven kon beginnen.
Twaalf dagen later werd het kind door de ouders naar de Tempel gebracht en opnieuw gezegend. Ouders en alle naasten uit de omgeving brachten geschenken mee voor de priesters. De priesters deelden de geschenken dan weer uit aan anderen.
Er valt nog veel over te zeggen, maar je kan je nu ongeveer voorstellen wat een zuiverheid hier in lag.
Je kan je dus ook goed voorstellen dat toen dit proces ontheiligd werd, de lichtjes doofden en de poort zich sloot de mensheid een kwalijke tijd tegemoet ging.
Engelen konden niet meer afdalen in het proces. De ontheiliging van de poort bracht pijn met zich mee. Steeds minder zielen werden geboren door de geheiligde poort. En toen de laatste Venuspoort zich sloot ging de mensheid een harde koude tijd in.
Waar we heden ten dage nog steeds de gevolgen van ondervinden. En als we daar niet op ingrijpen is de geboorte van de mens een steeds tragischer fenomeen. Geen liefdespoort maar een pijnpoort, waar de zieltjes zich magnetisch door heen laten sleuren doordat zij aan het rad van karma vast zitten en er geen weg naar buiten meer is.
Waarin de energie zich in frequentie steeds lager en lager naar beneden toe schroeft.
Het leven wordt een gevangenis, er valt niets te vieren.
Dat is exact de reden waarom we de Venuspoort moeten herstellen.
Dat is de allereerste aanzet voor de nieuwe wereld. Zonder herstelde Venusenergie geen warme geboortes, geen liefdevolle tijden.
Dan zakken we af naar een moment waarop deze planeet energetisch werkelijk implodeert en er geen leven meer mogelijk is. Dan worden we een tweede Maldek.
Om die reden geven duizenden zielen hun krachten aan deze planeet.
Om die reden roep ik jullie op om te bidden voor deze tijd en in jullie gebed het Moederlicht te zien terugkeren naar hier. Een bijna verloren plek in de kosmos. Als vrouwe Venus terugkeert in de ziel van onze planeet, dan kan het licht geboren worden.
Ik heb haar zien afdalen, langzaam zakte zij vanuit de hemel tot in het hart van de aarde. Haar lange haren waaierden uit naar alle richtingen en de uiteinden er van verbonden zich met de sterren.
Zij verbond zich met het oerwater, het vruchtwater en straalde haar liefde er in over.
Geen woord kan aangeven wat dit werkelijk betekent. Je moet het voelen en aanvaarden. Pas dan weet je wat liefde is.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
