Ik kom nog even terug op de installatie van de Chanoeka waar ik over schreef in " Het offerblok ".
Toen de uitzuivering van de Klaagmuur opstartte begonnen er op de muur zelf witte kaarsen te branden. Deze kaarsen reikten steeds hoger tot aan de hemelen. De lichtvlam van Shamballa in samenwerking met de gouden vlam op het gouden plein van het nieuwe Jeruzalem voedden de kaarsen met hun licht en kracht.
Vanuit deze kaarsen begonnen er cirkels van licht te ontstaan. Deze daalden af naar beneden en vormden op het centrale plein in de binnenstad van het oude Jeruzalem twaalf cirkels. Op deze cirkels werden twaalf keer twaalf gouden kaarsen geplaatst. De cirkels begonnen door elkaar heen te lopen en er ontstond een levensbloem. Het patroon van groei en wedergeboorte. Op een gegeven moment waren er 144.000 kaarsen geplaatst. Op de cirkellijnen zelf. Tussen de lijnen werden meer en meer kaarsjes geplaatst, miljoenen. Ik zag Aartsvader Abraham er door heen wandelen. Ik zag Meester Jezus komen. Ik zag zegels open gaan en papyrusrollen uitgevouwen worden. Ik hoorde namen lezen van allen die hoe dan ook tot de twaalf stamvolkeren van de oude tijd behoren. Ik zag door Abraham heen de energie terug flitsen naar het gebied van de Eufraat en de Tigris. Naar de plaats waar volgens de overlevering het Paradijs was gevestigd. En waar de bakermat ligt van vele oude beschavingen.
Er kwamen prachtige verbindingen tot stand. In herkenning en liefde.
En toen zakte de Chanoeka naar beneden. Met zijn gouden kristallijnen gloed. En alle lichtjes begonnen met de Chanoeka te verbinden. Engelen zweefden er boven en zongen een prachtig lied.
De Chanoeka tilde alle lichtjes op naar zijn heilig hart en trok de energie door zich heen. Zo begon het licht in de Chanoeka steeds feller te stralen. En te zingen. Liederen van inwijding en loslaten. Niet meer om kijken en verder gaan. Het is te groot om echt uit te drukken in woorden. Maar ik hoop dat als je dit leest je de bijzondere strekking er van kan voelen. Misschien zelfs aan voelt trillen in je ziel en wortelverbindingen.
De sterrenvolkeren verbinden zich door de twaalf entstammen van het oude land heen en gronden zichzelf in het hart van de tijd.
De Chanoeka houdt hen vast en laat hen tegelijkertijd los. Als alle trillingen gesynchroniseerd zijn, smelten zij samen in Eenheid. Het begin van de nieuwe wereldorde.
Die door Jeruzalem heen dieper en dieper geïnstalleerd zal worden in de kern van de oude Aarde.
Er werd ingewerkt op de kruislijnen, de gebedslijnen. Overal in de wereld worden zij aangeraakt en getransformeerd tot gouden aderen.
Die op hun beurt weer aan zullen sluiten op de zonnegrids.
Zodat de zonnewende van 2012 met recht een ZONNEWENDE genoemd mag worden.
Alles keert zich om…en er is geen weg meer terug.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
Na het schrijven van al deze stukken ben ik op internet gaan kijken of er informatie te vinden was over de chanoeka ( 9 armig) en de menora ( 7 armig)
Het blijkt dat er in 81 na Chr een gouden Menora uit de tweede tempel is gestolen die naar Rome is gebracht. Deze schijnt nog altijd in het bezit te zijn van het Vaticaan.
De Klaagmuur is de enig overgebleven muur van deze tweede tempel van Herodes.
Tijdens de afdaling van de Chanoeka kon ik niet goed zien of deze 9 of 7 armig was. Het leek of de beelden over elkaar heen vloeiden. Nu begrijp ik dat het niet gaat om het aantal armen, maar om teruggave van gestolen goederen. Symbolen van het licht. Godsdiensten die elkaar bestrijden en in Eenheid naar elkaar mogen terug keren.
De lijnen komen steeds meer bij elkaar.
Ik ben zelf niet joods, nog op de hoogte van joodse rituelen. Deze waarnemingen krijg ik vanzelf en ze bezorgen me een diep gevoel van verbinding. Zolang als ik leef ken ik de gouden stad in de lichtsferen, ook wel omschreven als het Nieuwe Jeruzalem, de gouden stad. Ik heb daar al vaak over geschreven.
Laatst was ik in Egypte en ik zag daar stoffen beschilderde doeken, met bedoeïen en kamelen rond het kampvuur. Het trof me als een schok. Ik voelde me in het doek opgenomen en kwam thuis. Een enorme warmte overspoelde me en ik hoorde een stem zeggen: "Welkom mijn dochter, mijn vuur is jouw vuur". Ik kreeg beelden die me bekend voorkwamen…van door de woestijn reizende bedoeïen, handelsroutes, koopwaar, trektochten en vooral saamhorigheid. Toen Aartsvader Abraham laatst verscheen voelde ik dezelfde energie en wist ik meteen waarom die doeken me zo aanspraken. Jammer genoeg ben ik vergeten er een mee te nemen naar huis. Nu moet ik noodgedwongen nog een keer terug naar Egypte. 🙂
Ik voel me niet verbonden aan een godsdienst, allen hebben een bepaalde waarheid. Maar ik voel me diep verbonden met de Bron van al het Leven en daar komen al deze energieën bijeen. Thuis, bij elkaar, in warmte en vrede.
Daarom zeg ik tegen jullie; Welkom thuis broeders en zusters, mijn vuur is jouw vuur. Namaste!!
De foto van de Menora bovenaan dit artikel is genomen in Jeruzalem.
