Er is overal beweging in de kosmos, zo mooi om te zien. Vooral tijdens deze Pinkstertijd zie je dat er weer veel inwijdingen plaats vinden. Ik zie zoveel zielen omhoog bewegen. Grote groepen tegelijk. Over engelentrappen bewegen zij, zo noem ik dat. Ik zie dan echt overal goudwitte trappen. Over die trappen lopen gestaltes, de ene groep beweegt naar boven en de andere groep naar beneden. De groep die naar beneden beweegt bestaat uit louter engelen. Zij gaan niet echt helemaal naar beneden. Zij halen de zielen op die omhoog klimmen. Engelen en zielegestaltes bewegen door elkaar heen. Het is zo mooi om te zien hoe liefdevol de engelen de zielen aanraken en onder hun hoede nemen. In het verleden heb ik deze trappen ook vaak gezien, en dan werden de zielegestaltes meestal door de engelen naar boven gedragen omdat zij te moe waren om zelf te klimmen. Dat is nu niet het geval. Deze zielen hebben al een duidelijke transformatie ondergaan en klimmen zelf. Zo wordt aan ons mensen met beelden getoond hoe de energieverhogingen plaats vinden. De witte gestaltes die met een gelukzalige glimlach om hun mond naar boven klimmen stralen echte blijdschap uit. Vrede. In hun handen dragen zij bloemen, kaarsen. Ook deze stralen licht uit. De gestaltes bewegen vloeiend omhoog en de engelen wijzen hen de weg. Pinkstertijd is een tijd van bezieling. De universele taal spreken die iedereen verstaat. De taal van de liefde hoeft geen uitleg. Deze wordt doorvoeld door een ieder die er open voor staat.
Waar gaan al deze gestaltes heen? Dat ligt er aan. Sommigen gaan in groepen verder, anderen individueel. Ik zie poorten open gaan en daar achter schijnt een helder licht. Een zachte gloed van hartelijk welkom. Ik zie tuinen, meren en schitterende velden. Ook zie ik gebouwen waar zielen in groepen samen komen om te zingen, te loven of te danken. Ieder is vrij om te gaan waar hij/zij wil. Nergens dwang, nergens haast.
Ik zie Meester Jezus met wijd gespreide armen allen welkom heten. Zijn hartchakra straalt pure lichtliefde uit. Het voedt allen die hem passeren en door zijn enorme aura heen in het licht mogen gaan. Hemelse voeding die de ziel laaft. Die allen omgeeft met geluk. Die allen koestert in engelachtig puur ZIJN. Het is moeilijk te beschrijven, het is zo'n intens gevoel van zuiverheid dat er bijna geen woorden aan te geven zijn.
Vele malen heb ik Meester Jezus al mogen begroeten of andersom. Bij elke inwijdingstijd is hij daar. Altijd weer zie ik hem dankbaarheid uitstralen. Enorme dankbaarheid. Omdat de vele duizenden die terugkeren in de hemelse velden zo gemist zijn daar. En hij blij is dat ze allemaal terug keren. Door de jaren heen heb ik al vele zielen naar het licht mogen brengen. Grote groepen. En elke keer als ik dan voor die hemelpoort sta en door hem heen in de lichtvelden kijk slaat de ontroering toe. Het is zo ongelooflijk warm, mooi en thuis. Dan wil ik ook naar binnen. Dwars door hem heen de prachtige lichttuinen in zweven en me thuis voelen in de goddelijke warmte.
Maar het is mijn tijd nog niet. Ik moet altijd weer terug. Heel moeilijk soms om niet gewoon te zeggen; " laat me binnen gaan, ook ik ben moe". Glimlachend reikt zijn liefde dan naar me uit en omkoestert me met een gouden glans. Dit straalt door al mijn cellen heen tot in de diepste kern. In heel mijn bewustzijn gloeit dan het weten van thuis op. Ik ben thuis, altijd, waar ik ook ga of sta, omdat de hemelse oorden in mijn ziel aanwezig zijn. Wat is het toch moeilijk om dit gevoel in het dagelijks leven vast te houden. Het leven eist zijn aandacht en dan zakt dat intense gevoel weer weg. En dat is misschien maar goed ook. Er zijn nog zoveel zielen die de komende tijd door de poort mogen gaan. Als wegwijzer hoor ik op aarde.
Ooit komt het moment dat ik zelf ook door kan gaan.
Ik kijk er naar uit.
Met hoopvolle verwachting.
In de tussentijd probeer ik mijn plek op aarde te koesteren en de plek waar ik woon om te bouwen tot een huis van licht. Zodat er nog meer witgouden trappen aan kunnen klikken en ieder die er klaar voor is naar de tuinen van licht en vrede kan gaan. Terug naar huis.
Ik wens je toe dat er in je hart een witgouden trap naar de hemel opgloeit die je in vrede verbindt met de engelen en het licht.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
