De Gouden Bomen van Jeruzalem

De Gouden Bomen van Jeruzalem

Bij mij is Frits, een prachtige, liefdevolle man.
Op zijn achterhoofd zie ik energetisch gesproken de restanten van een keppeltje. Het is al aan het loslaten.
Bij navraag blijkt ook hij joods bloed in de aderen te hebben. Voor zo ver hij weet al terug voerend tot begin 17e eeuw. Toen hebben de eerste voorouders zich in Boven Nederland gevestigd.
Hijzelf is niet praktiserend joods, maar heeft natuurlijk wel verbinding met het heilige land.
Op een gegeven moment zie ik in Jeruzalem gouden bomen groeien. Ik zie aardse bomen staan en uit die bomen komen grote gouden bomen vrij die tot in de hemel gaan groeien.
Hij herinnert zich plots weer dat zijn moeder in Jeruzalem een geboorteboom voor hem heeft laten planten, en ook voor zijn kinderen. Er blijkt daar een heel bos met geboortebomen te staan die gekoppeld zijn aan mensen van over de hele wereld.
De bomen worden groter en wijdser. Ik zie de hemelen opengaan. Witte gestaltes lopen tussen de bomen door. Ik voel een enorme rust.
En bemerk dat de energie van de gouden bomen enorm vertroostend werkt.
Ik zie zielen naderen die uitgeput onder de bomen gaan zitten. Alsof zij rusten tijdens een lange reis. Dat is ook zo. Duizenden zielen zijn op zielenreis geweest,ontworteld en versnipperd over de hele wereld.
De ruisende bladeren van de gouden bomen roepen hen naar "huis". 
Zij mogen hier rusten en bekomen, herbronnen en bewortelen in de nieuwe energie.
Zij mogen via de stam en de wortels van deze bomen hun eigen stamboom helen.
Het is een prachtig gezicht. Ook omdat er zoveel gidsen komen die deze zielen van verfrissingen en zuivere woorden voorzien. Je ziet de woorden in hun hartebron glijden en er licht van maken in hun ziel. Velen vallen in slaap. Heerlijk zittend met hun rug tegen de gouden boomstam. Zij zakken weg in een weldadige rust van lovende stilte. Bronlicht, eenheid, samensmelting, vereniging. Met hun diepste Zelfzijn in het gouden bomenland. Ontroerend mooi. 
Boven de bomen zweven engelen. Zij zingen zachtjes mee met het ruisen van de gouden bladeren, met de wind van de tijd en met de lichtheid van het zuivere hart.

 

Slaap maar zielekinderen, rust maar. Je heelt en groeit van binnen. Het zaad in je hart wordt heilig zaad. Het zaad van wedergeboorte en liefde.
Ik zwijg, kijk en ben ontroerd door de liefdevolle aanblik van deze uitgeputte wezens die vredig slapen onder het bladerdak van hun zieleboom.
In gedachten omhels ik hem met alle liefde die in mij is.
Ik omhels de duizenden die de weg naar huis terug vinden. NU. 
Het is een gouden knuffel van hartewarmtezielebronlicht.
Slaap zacht, slaap zacht.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.