Steeds vaker gebeurt het als ik met mensen aan het werk ben en zij stil bij mij op de tafel liggen dat het volgende zich aandient.
Zodra de mens in een bepaalde staat van rust komt, verschijnt er rondom hem/haar een bassin gevuld met goud water. Ik zie twaalf lichtpriesteressen gekleed in prachtige kledij in het water stappen. Een aantal van hen beginnen het energielichaam van de cliënt af te sponsen met het gouden water. Anderen brengen een staat van meditatief licht in, waardoor alles heel rustig blijft. Het water dringt door tot in de diepste celkernen. Daardoor komen er oude aanklevingen vrij, al snel is het water helemaal troebel. Maar dat duurt niet lang. Het water bezit een zelfreinigend vermogen en binnen korte tijd is het weer net zo puur en mooi van kleur als voorheen. Na een tijdje ploppen er lotusbloemen in het water omhoog. Het worden er steeds meer. Zij drijven om de cliënt heen en omhullen deze met hun prachtige gloed.
Ook op kruispunten van energielijnen leggen zij zich neer. Meteen zie ik hen wortel schieten en diep binnenin het energielichaam komen flitsen van licht vrij. De bloem zuigt als het ware de vervuiling weg, wordt even donker van kleur, maar herstelt zich meteen. Het is een prachtig gezicht hoe vol liefde dit reinigen wordt gedaan. Tijdens het werk neuriën de priesteressen een prachtig lied. Zij beginnen met de ohmklank, daarna komen er andere tonen in en langzaam trekken zij het hele bewustzijn op naar een hoger trillingsgetal.
Rondom het bassin staan kristallen obelisken, beschreven met de prachtigste symbolen. Door het zingen worden de symbolen geactiveerd. De energie in de kern komt los. Cirkels van licht komen vrij en deze doordrenken het geheel met een prachtige vibratie. Vermengen zich met het gouden water, het energielichaam van de cliënt, het zingen van de priesteressen……het is adembenemend mooi. Als dan van bovenaf ook nog een gouden gloed op het geheel begint te schijnen en het licht van De Centrale Zon op dit alles valt en het hele tafereel doorstaalt met zijn kracht dan kan ik alleen nog maar in stille verwondering toekijken en dankbaar zijn dat ik getuige mag zijn van zoiets moois.
