Er vinden momenteel enorm veel ontsluitingen plaats. Het is niet bij te houden hoe snel alles gaat.
Op 10-10-2010 is het Zonnekristal onder Amsterdam geactiveerd. Ongelooflijk zo prachtig als dat is.
Ik zal jullie vertellen wat ik zag en beleefde. Er waren de afgelopen week een aantal mensen uit Amsterdam hier in Genk. Alsof het weer zo moet zijn. Hun bewustzijn mag dan als poort dienen voor de beelden die ik waarneem. Van daaruit bouwen de lichtmeesters hun activaties op en mag er veel gebeuren.
De eerste activatie vond plaats via het monument op de Dam. Ik heb rondom 5 mei hier al een stuk over geschreven. Nu groeide er een enorme obelisk naar de hemel omhoog. Beschreven met allerlei symbolen die weer aan sluiten op vele sterrenrichtingen.
Vervolgens zag ik diep in het energetisch bewustzijn van die plaats een groot, transparant goudgeel zonnekristal opgloeien. Zo'n groot kristal heb ik nooit eerder gezien. Kilometers in doorsnee. Ik vond in het kristal zelf allerlei ruimtes terug. Deze ruimtes werden toegankelijk gemaakt voor het hoger bewustzijn van veel zielen die met dit bronlicht zijn verbonden.
In het centrum van dit kristal zag ik een ronde ruimte. In het midden stond een kristallen stoel. Er om heen twaalf gouden. Er hing een sfeer van verwachting. Ik werd uitgenodigd om op de kristallen stoel te gaan zitten. Ik kan niet beschrijven hoe dat voelde, ben er nog altijd van onder de indruk. Er vond een samensmelting plaats met de stoel en ik hoorde innerlijk stemmen. Ik keek op en uit de hemel daalden twaalf prachtige gestaltes af. Gekleed in goudgele gewaden. In hun handen droegen zij een bol van licht. Zij kwamen de ruimte binnen, begroetten mij en elkaar en namen plaats op de stoelen. Het licht uit de bol straalde open en verbond zich. De hele ruimte gloeide " innerlijk" op en werd een ruimte van zonnelicht. In de ruimtes om de centrale ruimtes heen zag ik beweging ontstaan. Het lichtwezen van velen trad binnen en ging zitten. En allemaal verbonden zij zich met de centrale ruimte.
De gouden wezens stonden op en haalden uit hun gewaad een kristallen schijf.
Zij liepen naar de kristallen wand en ik zag twaalf gleuven die ik eerst niet had gezien. De kristallen schijven werden in de gleuven gestopt. Meteen begon het kristal te zoemen en te glanzen. Ik zag " stroomdraden " door het hele kristal heen lopen en alle ruimtes werden met een nieuwe kracht bezield. Het was heel intens. De energetische ruimte van het kristal opende zich. De aura van dit kristal vouwde zich uit naar buiten. Allen die aanwezig waren gaven er hun krachten aan. Het werd enorm. Vanuit het kristal begonnen de energetische ruimtes omhoog te groeien. De energie kopieerde zichzelf als het ware en opende zich laag na laag naar boven toe. Zo ontstond er een Stad van Licht die dwars door Amsterdam heen de kosmos in groeide. Ik voelde sterrenpoorten verbinden. Ik voelde het Bronlicht binnenstromen. Als een waterval kwam dit binnen en laadde het kristal op. En liep van daaruit de netwerken in. Ik zag de stroom zich vanuit het kristal alle richtingen uit verspreiden. Het ging razendsnel.
In Amsterdam zelf komen veel mensen van allerlei nationaliteiten samen. Het licht raakte hen allen aan tot in de kern van hun wezen. En degene die ook verbinding voelde op zielsniveau begon mee te bouwen. Verschil in cultuur en richting vielen weg. Op zielsniveaus smolt alles samen en werd het een Eenheid.
Om het grote kristal heen zag ik kleinere ontwaken. Zij begonnen te roteren om hun eigen as. Zo snel dat de energie die er uit spatte op een lichtwiel ging lijken, de lichtwielen bouwden kracht op. Steeds sneller en heftiger.
De kern van het Moederkristal kwam los en zweefde naar boven. Het leek wel een ruimteschip. Heel bizar en ook mooi. Het verdween door een energiepoort hoog boven ons.
Ondertussen zat ik nog steeds op de kristallen stoel. Ik wist precies hoe alles werkte, zonder het te kunnen benoemen. Ik voelde de energie opstijgen en de gouden gestaltes gingen mee. Ik niet. Ik bleef waar ik was. Jammer genoeg. Het was heel verleidelijk om mee op te stijgen naar de gouden zon. Maar het mocht niet. Ik moest hier blijven. Mijn taak is nog niet af.
Er rest niets anders dan diepe dankbaarheid dat de wezens van De Grote Centrale Zon onder ons zijn en ons helpen met de activaties. Heimwee en verrukking wervelden om elkaar heen in mijn eigen kern.
Ik keek naar de " kamertjes" in het kristal en zag dat iedereen hetzelfde voelde. Ik voelde een diepe liefde uit mij stromen. Omdat al deze wezens zo veel kracht gaven aan hetzelfde doel. Ik zag kinderen er bij. Met elkaar – zonder dat velen van ons elkaar kennen in de stof -verankeren we het licht van dit kristal en brengen hemel en aarde met elkaar in verbinding. Wat groot, wat mooi. Wat ontroerend ook.
Zoveel naties verenigt in dit proces.
Er zijn in het wereldbewustzijn meerdere van deze kristallen verborgen. Zij zullen allemaal geactiveerd worden. En opstijgen naar het licht, terwijl zij zichzelf tegelijkertijd achterlaten in de stof.
Is het niet wonderbaarlijk?
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
