Vandaag schrijf ik voor de eerste keer een artikel vanuit “ De Overkant”.
Het is een immens proces geweest om “hier” aan te komen.
Onze voertuigen hebben enorm hard gewerkt om ons “daar” te brengen.
Voor de oudere zielen onder ons is het een levenslang proces geweest. De weg voorbereiden, de obstakels verwijderen en dan de oversteek maken.
Geen wonder dat onze energielichamen daar intens onder geleden hebben.
Het is niet te bevatten dat een energievoertuig in een relatief korte tijdsspanne zo’n parcours heeft afgelegd. Dat is met recht een wonder.
En nu we aan de overkant zijn, moet het voertuig echt de tijd krijgen om hersteld te worden. Je kunt moeilijk met een versleten voertuig het nieuwe pad betreden.
Daar krijgen we ook de kans en de tijd voor.
De “Overzetzielen” onder ons, mogen even in de “Oplaadplaats” blijven. Hun circuits worden nagekeken, hun onderdelen vervangen. Er wordt met grote zorg en aandacht aan gewerkt om straks HEEL de werkplaats uit te kunnen rijden.
Pas op de plaats dus.
Zodat de nieuwe energiestromen in symbiose kunnen komen met ons celbewustzijn. Op zo’n manier dat elke cel ook van nieuwe stroom voorzien kan worden.
Prachtig dat dit geschieden kan.
En terwijl we in de “werkplaats” vertoeven, staan we stil bij wat geweest is.
Er zullen veel doorzichtmomenten komen, waardoor we gaan begrijpen wie we waren en waarom we bepaalde situaties/mensen moesten ontmoeten.
We hebben tenslotte jaren lang een “ Takelfunctie” vervuld.
Kapotte voertuigen ophalen, naar de werkplaats brengen, naar de beste mecaniciens sturen, want laten we eerlijk zijn: Er stonden heel wat kapotte voertuigen stil op de plaats waar ze “kapot” gegaan zijn. Sommigen eeuwen lang op dezelfde plaats.
Maar je mag er vanuit gaan, dat wat je hebt kunnen doen, om al die voertuigen met hun inzittenden naar de juiste overzetplaatsen te brengen, dat dit gelukt is.
Sommigen hebben lang tijd nodig om het voertuig hersteld te krijgen en ook zullen velen van hen dezelfde weg nog eens moeten rijden, om de valkuilen te leren vermijden. Er komen nieuwe kruispunten op de wegen van de oude tijd. Er kunnen keuzes gemaakt worden die direct betrekking hebben op de richting die men kiest. En dat is goed.
Een ziel mag ten allen tijde de kans krijgen om de juiste afslag te kiezen. De afslag die leidt naar hogere doeleinden.
Degenen die de voertuigen jaren lang hebben getakeld, versleept en afgeleverd, moeten nu zelf aan het werk om hun versleten voertuigen om te bouwen.
Voor hen is er een speciale werkplaats geopend in tijd en ruimte.
In deze “Verwerkplaats” is er tijd om de hektiek van het afgelegde parcours te doorgronden.
Velen van hen, hebben nauwelijks rusttijd gekend. Onafgebroken hebben zij heen en weer gereden tussen alle velden en dimensies van de Astrale AardeWerelden.
Zij hebben veel gezien, gehoord en meegemaakt.
En dat mag nu een plaatsje krijgen.
Daarom is het ook dat zij nu vanuit hun diepste hersencellagen nog weer herinneringen opdiepen, die naar de voorgrond treden. Meestal handelend rondom thema’s als afwijzing, tegenwerking of zelfs regelrechte sabotage.
Want de “Ophaaldienst” van de oude tijd heeft gevaarlijke wegen bereden. Het zijn de meest dappere zielen die je je maar kunt indenken. Hun voertuig gevuld met de energie van liefde, vertrouwen en gedrevenheid. Vast besloten om de mijnenvelden van wantrouwen en haat te omzeilen, om te redden wat en wie er te redden viel.
Er mag met een gevoel van liefde naar de herinneringen gekeken worden.
Je mag nog even boos zijn of/en verdrietig omdat je in de veiligheid van de nieuwe tijd, de oude emoties verwerken kan, zonder dat er saboteurs op springen. Die zitten nl. aan de andere kant van jouw overkant….en de deur is dicht.
Zoals jullie weten hebben we in dit leven veel wegwijzers om ons heen gehad.
Degenen die wisten waar de kapotte voertuigen weggeborgen waren.
Achter het Gordijn van ONmacht.
En door deze zielen als het ware in onze omgeving toe te laten, of zelfs door ons heen geboren te laten worden, hebben we de coördinaten kunnen scannen die in hun bewustzijn verborgen lagen.
Zonder dat zij dit beseffen, hebben ze ons de weg gewezen naar het “Kerkhof van de Wrakken”.
En soms moesten wij daardoor onze voertuigen zodanig aanpassen dat we zelf wrakken werden, omdat we anders de sleutel niet in de poort van een gelijkwaardig resonerend “pechveld” konden krijgen. De wachters rondom dit veld herkennen een nieuwe bolide op kilometers afstand en dan kom je nergens aan, omdat men je de toegang ontzegt ( je past niet door de ijzeren, roestige poort van hun hebzucht en macht), het gevolg zou ook zijn dat men jouw voertuig wil stelen voor eigen gebruik of zelfs vernielen. Door deze beeldspraak te gebruiken, ga je misschien begrijpen dat de periodes dat het zwaar en “hard” was in je leven, dit nodig was om je naar het roestige ijzertijdperk te krijgen.
Zo konden we onopvallend veel wrakken verplaatsen naar andere wegen en werkplaatsen, en is er veel aangeraakt in het mechanisme van duizenden “ kapotte” zielen.
Dit is uiteraard een zeer zware tijd geweest voor veel hoogstaande zielen die energetisch zichzelf naar “ wrakbewustzijn” moesten versleutelen om toegang te krijgen tot werelden waar men energetisch ongezien binnen kon gaan.
En daarom is het ook dat deze zielen nu in de werkplaats van de nieuwe tijd, zichzelf mogen koesteren en verzorgen.
En dat men daarbij emoties ontmoet is onvermijdelijk. Ze komen omhoog en gaan voorbij.
We kunnen in deze fase niet meer op bezoek gaan achter de poorten van de oude wereld. Ons voertuig is “ verlicht” geworden. We zijn veel te zichtbaar. Ook moeten we vermijden dat we koste wat kost nog wrakken willen redden.
Als we nu ons voertuig sturen langs de verwilderde kronkelpaden van het Oudetijdsbewustzijn, dan raken we verstrikt in de lianen van de tijd. We mogen ergens op terugkijken, verwerken wat er is gebeurd, maar niet meer terugsturen naar waar we vandaan komen.
Alles wat gedaan kon, worden is gedaan.
We voegen nu niets meer toe, door toch ergens in te willen afdalen, waar we niets meer kunnen doen.
Sommige mensen worden ook rigoreus uit ons bewustzijn verbannen, omdat zij gevaarlijk zijn voor onze heling.
Zij accepteren onze lichtere versie niet. Hun voertuigen blijven donker. En wat ook speelt: dat wat verborgen was achter hun ijzeren harten is aan het licht gebracht. Er valt van onze kant uit, niets meer bij hen te vinden wat op dit moment bevorderlijk is voor onszelf of het welzijn van de wereld.
Hun rol is uitgespeeld. Ze mogen niet meer de kans krijgen om moedwillig tegen ons aan te botsen. Om deuken te slaan in ons nieuwe voertuig.
Uiteraard kan ik andere beelden gebruiken om aan te geven hoe we er voorstaan.
En ik heb nog heel veel te vertellen over wat er gaande is IN ons.
Het mooie dat ontwaakt, de lichtdeeltjes die geboren worden, de informatie die ons toevalt.
Het is prachtig.
Maar voor nu zijn we binnengereden in de Garage van de nieuwe tijd.
Waar Yin en Yang versleutelt worden tot een dragende, helende kracht die onze voertuigen gaat repareren.
Waar nieuwe verbindingen aangebracht worden, nieuwe geleidingssystemen en kracht zichtbaar worden.
We krijgen EK.
Engel Kracht.
We krijgen KK.
Kosmische kracht.
We krijgen AK.
Aardekracht.
En dit alles wordt door de energie van het hart gemengd tot een nieuwe substantie.
HK.
Hartekracht.
Deze olie zal er voor zorgen dat we straks weer snelheid kunnen opbouwen.
Fasten your seatbelts…we komen er weer aan.
Voor nu…heb geduld….forceer niets, gebruik niets wat nog niet hersteld is.
Dan brandt je voertuig op voordat het vertrokken is.
En dat zou jammer zijn.
Een rookpluim op de grenslijn van alle tijden.
Net nu het mooie gedeelte in beeld komt.
Ik wens je een wonderschone hersteltijd toe.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Heelheid heet.
