Er is de laatste weken een krachtige energiespiraal ingedaald. Van hoog uit de hemel is er een kristallijnen spiraal als een immense kurkentrekker het aardebewustzijn ingedraaid. Deze heeft zich in eerste instantie in een al bestaande spiraal gedraaid. Een oudetijds-incarnatiespiraal waar het bewustzijn van duizenden zielenwerkers mee verbonden was. 2000 jaar geleden is deze Christallijnen spiraal ingedraaid in het levensbewustzijnsveld van de aarde. Het spiralende licht heeft in het incarnatieveld van de aarde duizenden lichtzielen ingezaaid. Deze zielen hadden vanaf die tijd een permanente verbinding met de spiraal. Als hun aardse levens eindigden trokken zij zich terug in deze lichtspiraal en van daaruit zetten zij de volgende stap in het aardse levensveld. De duizenden zielen die dit proces doorleefd hebben, hadden zich de laatste weken verzameld in de spiraal. Dat betekent niet dat al deze zielen gestorven zijn. Het bewustzijn van hen is nog altijd op aarde of dicht bij de aarde. Een deel van hun wezen, oftewel dat deel dat met het Christusbewustzijnsveld verbonden was, is naar de spiraal gegaan om symbolisch een stervens-geboorteproces in te zetten.
Pasen van het jaar 2019 is een heel speciaal feest geworden.
De deeltjes energie van de witte zielen die teruggekeerd zijn naar de spiraal, zijn in drie dagen tijd spiralend – draaiend om hun eigen as – opgetrokken in het universum. Daar heeft de spiraal zich verbonden met een schone spiraal en de energiedeeltjes zijn hierdoor opgeladen met nieuwe bezielde energie.
Daarna is de spiraal teruggedraaid in het aardebewustzijn en van daaruit zijn er dagen lang flitsen zichtbaar geweest. Tijdens het indraaien, wentelde deze spiraal alle oude koorden los. De spiraal draaide om zijn eigen as, zowel linksom als rechtsom. Zo werden de zijkanten van de spiraal snijdende messen. En deze messen hebben alle koorden van verbinding doorgesneden die te maken hebben gehad met de oude patronen. Oftewel de witte zielen zijn uit de oude settings weggehaald en hebben alle koorden en contracten met het verleden doorgesneden. Dat was ook nodig. De originele zielen, die de codes van het nieuwe mens -bewustzijn in zich meedragen moeten weg uit het onstabiele overgangsveld van NU. Niet letterlijk weg dus, zij blijven, maar nemen een andere ruimte in. En dat wat niet hen niet meer dient drijft af. Een witte ziel, die een bepaalde rol als ouder, collega, vriend heeft gespeeld in het oudetijds-beleid is niet meer die ouder, dat kind of die vriend. De oude betrekkingen heffen zichzelf op. Een witte ziel neemt nooit logische stappen die in het verwachtingspatroon van de mensheid klaar liggen. Een witte ziel leeft zijn of haar eigen pad. Men is ten allen tijden een voorbijganger. En dat wordt nu heel duidelijk. Want als we massaal wegdraaien uit de geslachtslijnen en bijbehorende patronen die we losgetrild hebben, dan valt alles uit elkaar. En blijft er van de oude contracten weinig overeind staan. Een witte ziel heeft het eerste deel van zijn of haar leven in de oudetijds-vibratie geleefd. Noodgedwongen, om bepaalde afglijdende patronen aan te trillen, op te halen en om te zetten naar licht. Vanaf 2012 is de brug gebouwd naar het nieuwe gebied. En nu draaien de witte zielen een ander leefveld in, waardoor alle verbindingen die niet op respect en eerlijkheid zijn gebaseerd weg vallen. Dat lijkt heel leeg. Want inderdaad valt er dan veel weg. Maar alleen datgene wat nog bij ons past, blijft overeind.
De spiralen draaien in en uit elkaar. Er is chaos. Waar zit men dan? Duidelijk moge zijn dat de witte zielen niet meer in het karmagebied aanwezig zijn. De lessen die zielen hier moeten aan gaan zijn van hen en niet van ons. De witte zielen zijn daardoor deze maand in een quarantainegebied gebracht. Tussen alles in. Weg van het oude, bekende en ook nog los van het nieuwe onbekende. Dat betekent dat het houvast in ons eigen zelfzijn danig op de proef is gesteld. Want wat doe je met die schijnbaar onoverbrugbare eenzaamheid? Wat wil je bereiken met de rest van je leven. Lukt het om niet te hervallen in oude gewoontes? Hier moeten we echt door heen laveren, soms met vallen en opstaan omdat we als eersten altijd twijfelen aan de oprechtheid in onszelf. En daardoor twijfels scheppen die dit zelfzijn beïnvloeden. Iedereen heeft daarin zijn eigen weg te gaan. De echo’s van de oude tijd zijn hardnekkig en zeer dominant. Probeer hierin rust te vinden door steeds naar de gouden hersenbrug over te schakelen. Als de oude patronen de kop opsteken, dan draaien we dieper de oude hersenbrug in en dat is niet de bedoeling. Soms wordt er daardoor van ons een bijna bovenmenselijke inspanning verwacht in het Nee zeggen tegen alles wat die oude patronen “ aanzet”. Dat roept dan vaak de gevoelens van afwijzing op, eenzaamheid, niet goed raad weten wat te doen met de leegte die er dan ontstaat. Het zou logisch zijn om die gevoelens af te blussen door tegemoet te komen aan de kakafonie van gedachten die de oude hersenbrug nog door ons hoofd heen sproeit en ons hart. Maar dan zetten we het patroon van verloochening in werking. En de energie van verloochening is na de energie van angst de meest giftige stroom van de aarde. Zelfverloochening, anderen verloochenen, geeft altijd verraad. En vaak verraad je dan datgene waar je het meest om geeft, dat wat je dierbaar is, inclusief jezelf. Verloochening brengt een stroom van misleidende gedachtes op gang. Vergoeilijking, het is zo erg niet wat ik doe, want ik heb dit gewoon nodig. Slachtofferschap: kijk eens hoe zielig ik ben. Daaruit blijkt hoe verslaafd we zijn gemaakt aan de oude patronen. En hoe gemakkelijk het is om die verslaving voort te zetten, terwijl we weten dat het uiteindelijk altijd pijn en verdriet oplevert. Herken je dit? De gedachtes die jou alsmaar zeggen hoe fijn het is om toch datgene te doen waar je niet meer voor staat. En hoe anderen die niet verder kijken dan hun neus lang is, jou in die verslaving terug proberen te trekken door hun valse beloftes, die zij vervolgens zelf ook niet waargemaakt krijgen.
Het is ingewikkeld, moeilijk en frustrerend soms. Desalniettemin moeten we hier door heen en de opbouw van de gouden hersenbrug helpt daarin. In deze brug zit nooit de energie van misleiding, verloochening of verraad. De gouden hersenbrug lost alles op dat zich vanuit de oude hersenbrug hierin wil overzetten en wijzelf staan daar als verkeersregelaars tussen in. Want we weten het best, we kunnen sorteren en onze gedachten van goud maken. We moeten alleen toegeven dat we het werkelijk weten en dan directe keuzes durven maken en ons niet verstoppen achter valse beloftes aan onszelf, die echt niet meer gaan werken.
We mogen erkennen dat de nieuwe wereld, de nieuwe mens in ons leeft en wakker wordt.
Ons bovenbewustzijn werd opgetrokken in de witwasspiraal van de kosmos en schoongemaakt, nu draait het terug in ons systeem. We herbronnen. Want dit schone licht draait diep ons bewustzijnsveld in, dwars door alle chakra’s. We beginnen opnieuw. Los van de oude aansluitingen, los van verloochening en verraad. Verbonden met onze zielenessentie. Ons oude zelf staat hier naar te kijken. Laten we dit zelf omarmen met liefde en alle verdriet en pijn in onszelf opnemen en wit wassen. Die gevoelens gaan echt voorbij. Maar alles heeft tijd nodig. We verliezen niet, we winnen. En soms is dat wat we met verdriet kwijt raken, juist de grootste winst. Probeer het te zien. Laten we de witte weg naar Pinksteren opwandelen en onszelf daar tegenkomen in een nieuw perspectief. Laten we blij afwachten wie we gaan ontmoeten, waar de weg heen leidt.
De rollercoaster van NU, is een groot avontuur, dat ons leidt naar de toekomst.
Ik groet jullie vanuit de bron die Liefde heet.
