Ik wil vandaag nog eens terug komen op het laatst geschreven artikel over de ent-iteiten.
Niet alle wezens die in de astrale velden terecht komen zijn slechte wezens, helemaal niet. Maar als er vele miljoenen tegelijk sterven onder dramatische omstandigheden op aarde, nemen zij zware trauma’s mee naar de andere kant. En aangezien dit zo massaal is ingezet, op wereldwijde schaal – natuurlijk infecteert dit ook het leven van alle mensen die dan op aarde leven- dan is er sprake van een patstelling.
Tijdens de tweede wereldoorlog zijn er miljoenen mensen onder de zwaarst denkbeeldige omstandigheden overgegaan. Door honger, door martelingen, door ziektes, in gaskamers, door atoombommen, gezonken schepen en duikboten, concentratiekampen enz. In de lucht, op het land en in de zeeën vond de strijd plaats. Doordat dit plaats vond verzwakte de trilling op de gehele planeet dramatisch. Als de algehele trilling op aarde zwak wordt en de astrale velden daar om heen eveneens verzwakt zijn, dan is het bijna onmogelijk om nog licht op te bouwen en uit te stralen. Alles om en in de mens heen verdicht zich, het wordt steeds mistiger/donkerder. In de astrale velden zelf was de mist grauwzwart voor vele jaren. De mensen die stierven konden daar de uitgang nauwelijks vinden, wat uiteraard de bedoeling was. Als er dan maar 1 uitgang overblijft, nl. die naar het leven op aarde zelf, trekken deze zielen massaal daar naar toe en vervroegen zij hun incarnaties. Om traumatisch geboren te worden en zeer angstig aan het aardse leven te beginnen. Wat op zijn beurt de trilling alweer eens ernstig verzwakt. We dreigden hierdoor in een vicieuze cirkel te raken. Daarom is het ook dat duizenden zielen die al voorbij de laag astrale velden geraakt waren, teruggekeerd zijn om een interventie uit te voeren. Deze zielen kozen families, geboortelijnen, tijdslijnen uit die zeer besmet waren geraakt. Ofwel door angst en pijn,ofwel doordat er vanuit deze lijnen dominante trillings-verlagers voortgekomen zijn. Terugvoerend tot in Atlantis.
Het mocht niet gebeuren dat onze prachtige planeet aan deze Onmacht ten onder zou gaan.
Stel je dus eens voor dat er een waar kunststuk is uitgehaald door deze zielen terug te brengen in de tijdslijnen van de aarde op een zeer donker moment. Stel je ook eens voor dat jij misschien wel een van deze zielen bent die deze taak op zich genomen heeft en dat je daarom je trilling hebt moeten verlagen in eerste instantie, om samen te kunnen smelten met het Onlicht. Besef dat je soms jezelf opzettelijk over hebt laten gaan naar die astrale velden, juist om daar de verdwaalde zielen op te zoeken en hen zodoende er uit weg te kunnen leiden. En terwijl er zielsdelen van jouw wezen zowel astraal als fysiek hun werk deden, klommen ze stap voor stap terug omhoog naar het licht.
Weet dat je in je bewustzijn omvormers mee draagt die energieën aan kunnen trekken van allerlei aard. In de tijd van de hoogste alarmfase, trokken deze zielen dikke miststromen naar zich toe en probeerden zij deze om te zetten naar licht. Dat deden zij natuurlijk niet alleen. Via de binnenweg van hun ziel hielden zij contact met alle wezens van licht die bereid waren om aan dit proces mee te werken. Een op aarde levende ziel had in de jaren 1945- 2012 soms wel 1000 helpers om zich heen, om de transformatie uit te kunnen voeren. En qua hulpengelen een veelvoud daarvan. Een ingewikkeld systeem van spiraalsgewijs gevormde constructies, die dwars door het bewustzijn heen liepen en waar op elke laag iedere hulp-ziel zijn plaats kende. Het systeem werkte heel goed, want er is heel wat licht vanuit de duisternis omgevormd. Dit werd geweten door de wezens van Onlicht. Zij waren hier heel boos over. En alleen al daarom probeerden zij deze aardse hulpzielen (jou misschien?) heel laag in afstemming te houden door hun gedrag, zodat het hiërarchische systeem van omzetlicht niet of heel slecht zou werken. Dat is ook de reden waarom veel van deze zielen enti-teiten op hun pad gesmeten kregen, want ent-iteiten zonder eigen wil, of juist met sterke haatgevoelen zijn bruikbare instrumenten in dit proces. Als je als hulpziel in die tijd op aarde geboren werd, wist je dat niet. De trilling was toen zo laag, dat we niet direct bij onze herinneringen konden komen. Een enkeling heeft dat maar door gehad. Ik herinner mij dat ik als baby bijna stierf toen ik de pokken -injectie had gekregen. Ik worstelde en voelde al het leven wegglijden. Ik was een heel kleine, zwakke baby van maar 4 pond. Doordat mijn moeder aan niervergiftiging leed, ook al zwak geboren. Toen ik in een slaapcoma weggleed hoorde ik aan het voeteneinde entiteiten zich verkneukelen over het feit dat ik zou sterven. Zij spraken over mijn toekomstig leven, en alles wat er had kunnen gebeuren en hoe zij dat zouden hebben verhinderd als ik was blijven leven. Hun lach klonk zo snerpend en gemeen dat ik van schrik mijn ogen open deed. Ik raakte in paniek en keek door de kiertjes van mijn wimpers. Ik zag hen staan, twee mannen en een vrouw. Heel harde, empathie-loze wezens. Plotseling zag ik achter hen het licht aan gaan, zij hadden dit niet door. De engel Michaël trad naar voren en beval mij goed te luisteren en net te doen alsof ik hen niet door had. “Luister goed” zei hij, “want als je nu hun plannen kent, komt dit later van pas. Je zal de gevaren herkennen op je pad, want je gaat niet sterven, je blijft leven”.
Ik luisterde en inderdaad zijn veel beelden hiervan later in mijn leven uit gekomen, waardoor ik hier op kon anticiperen.
Toen ik genoeg gehoord had, schrok ik wakker en schreeuwde ik het hele huis bij elkaar.
Ik had heel hoge koorts, de dokter werd gealarmeerd en ik haalde het.
In vele varianten zijn vanaf mijn vroegste kindertijd deze aanvallen voorgekomen en ik was er doodsbang voor. Vooral als ik alleen was, werd er van alles geprobeerd om mij schrik aan te jagen. Ik zal jullie de details besparen om de gevoelige zieltjes onder jullie niet bang te maken. Het veranderde lichtjes rond mijn 14e levensjaar. Toen ik op een nacht bibberend tegen de muur geplakt zat van angst en ik niet meer wist wat te doen, hoorde ik een stem tegen mij spreken die me vertelde dat ze me angst aanjoegen omdat ze bang waren van mij. Huh , bang van mij? Dat begreep ik natuurlijk helemaal niet. En wie waren “ze”? De stem vertelde mij toen dat als ik mijn licht zou gaan gebruiken, deze wezens mij niet konden benaderen en als ik anderen later zou gaan leren hoe zij hun licht moesten gebruiken dat vele entiteiten zouden moeten verdwijnen van de aarde. En op een gegeven moment riep de stem heel hard in mijn oor: “ZET JE LICHT AAN”. Van schrik deed ik dat en zowaar het werkte. Hoe ik het gedaan had wist ik nog niet, maar dat zou ik heel snel leren.
Zo zijn er meer interventie momenten geweest, gelukkig maar, anders had ik al lang niet meer geleefd. Een heel bijzonder moment was er ook zo rond mijn 15e/16e levensjaar.
We hadden toen als pubers het OUIJA-bord op ons pad gekregen, en dat werkte heel goed als ik in de buurt was. Dus ik werd door iedereen gevraagd om deel te nemen aan dit spel, want dan vloog het glas -waar we allemaal een vinger op hielden – over het bord van links naar rechts. Hele zinnen werden gevormd, opdrachten aan ons gegeven, zgn. om te kijken of wij wel te vertrouwen waren en deden wat ons opgedragen was. Ik vond het niet leuk, want al snel voelde ik weer dat er wezens rondom mij verschenen die allerlei nare denkbeelden in mijn hoofd prentten. Ik voelde ook dat ik het eigenlijk niet moest doen, maar het was sterker dan mijzelf. Tot op een dag – dwars door alle verschijnselen – heen mijn overleden oma er in slaagde om in het spel in te breken. Zij schreef in razende vaart op het bord: Ik ben Martina, de oma van Tineke en ik zeg tegen haar STOP HIER MEE< JE LOOPT GROOT GEVAAR. En het woordje STOP bleef zich herhalen. Zelfs toen we onze vingers van het glas haalden, bleef het door schuiven. STOP<STOP<STOP. Wow, dat drong door, we stopten er mee en hebben het bord nooit meer aangeraakt. Het was doodeng. Kaarsen gingen aan en uit, deuren rammelden, vensters trilden. Het was dus die schat van mijn oma gelukt om me zo bang te maken, banger dan al die wezens bij elkaar dat het ook stopte. Oef. Wat een gedoe.
Ik heb dus de aanwezigheid van enti-teiten op alle niveaus leren kennen, in allerlei varianten. Ook toen ik later mijzelf openstelde, heb ik velen van hen toegelaten in mijn bewustzijn om via mijn mond hun verhaal te mogen doen. Dat was heel indrukwekkend. Iedereen die er bij geweest is, zal dat alsnog beamen. Wat een lessen kregen wij, wat een inzichten en tegelijkertijd leerden we hoeveel bescherming er om ons heen was en dat we een speciale taak op deze wereld hadden.
Ik weet dus als geen ander- puur ook door levenservaring en uittredingen in al die lagen- hoe de astrale velden werken, waarom ze er zijn, waar belangrijke poorten zitten.
Ik ruik het als er enti-teiten aanwezig zijn, ik proef het in de atmosfeer, ik doorzie hen tot op het bot. Met hulp van Meester Jezus en alle prachtige lichtwezens die er zijn, hebben we keihard gewerkt om de velden te ontsluiten, op grote schaal uit te ruimen en zielsgroepen naar hogere atmosferen te brengen. Het gaat te ver om uit te leggen hoe dit gebeurd is, als je al geruime tijd mijn artikelen leest, besef je misschien ook zelf wel wat ik bedoel.
Elke trilling verhoging brengt enti-teit aanvallen met zich mee. Dat is nu eenmaal zo. Enti-teiten van lage afkomst zijn domme, maar zeer gevaarlijke wapens in de handen van slimme gevaarlijke zielen die hen misbruiken. Velen in de astrale werelden worden onder dwang aan mensen gekoppeld die zij “ laag” in trilling moeten houden. Je begrijpt dus ook dat de enige manier om die enting los te krijgen is, dat je jouw licht zo hoog mogelijk moet aanzetten. Dan zie je de aanhechtingen oplossen en de koorden verslappen. Emoties zijn dankbare aanhechtingspoorten. Zet je licht aan vanuit een diep weten dat het kan, niet vanuit angst.
Zorg dus dat je je emoties onder controle houdt. Lukt dat je niet zelf, geen nood, vraag hulp van de lichtwezens om je heen. Zij staan altijd klaar om je te beschermen en je angsten te neutraliseren. Ook al geloof je er zelf niet in, zij doen dit wel.
Iedereen heeft nog last van zwaktes, daarom staan wij hier nooit en te nimmer alleen in. Dat zouden we niet redden. Ieder mens van goede wil heeft hulpkrachten om zich heen. De grote spiraal waar ik in het begin over vertelde is altijd in werking, met jou in het centrum van alles. Het kleine stukje JIJ is omgeven door heel veel WIJ. Collectieve hulp.
Geloof er in, leef hier naar. En zet je licht aan. In ieder chakra, in elke poort mag het licht gaan schijnen. Van kruin tot voet. Jij bent een lichtende ziel, die in de mist een lichtbaken is voor anderen. Haal jezelf weg uit de mist, uit de schaduw van de tijd en wordt Een met het Al. Je bent veilig, er is hulp, we doen dit samen.
Stem terwijl je dit leest je bewustzijn af op het hogere, het goede, het licht en de liefde.
Voel als het ware het nieuwe licht overal binnen stromen. Zie jezelf omgeven worden door prachtige lichtstromen, muziekklanken, en heerlijke geuren. De essentie van Licht verdrijft de aanwezigheid van Onlicht. Je bent in staat om dit te doen. Twijfel niet. Je kan het.
Ik schreeuw het nu in je oor: “ZET JE LICHT AAN”.
Ik groet jullie vanuit de bron die Liefde.
P.S. Ik spreek uit een diep doorleefde ervaring van jaren, waarin ik aanvallen van allerlei aard heb moeten leren doorzien en ook heb overleefd, soms met de hakken over de sloot, maar ik deed het. Dat heeft mijn leven vaak tot een hel gemaakt, waarbij ik veel verloren heb op menselijk vlak, ofwel heb moeten loslaten uit veiligheid. Maar dat was het waard. Hierdoor ben ik ook niet vast blijven hangen aan onlichte zaken. Elke dag mag je vooruit gaan. De aarde moet en zal weer omgevormd worden tot een leefbare, veilige plaats. Kijk niet meer om: wat geweest is ,is voorbij, wat komt is ongekend geweten, en we hebben vandaag om dit alles te vieren.
