Nu we langzaam maar zeker van het Vissentijdperk naar het Watermantijdperk bewegen gebeuren er prachtige dingen. Enerzijds is het moeilijk vanwege de aflopende processen van het Vissentijdperk. Anderzijds voelt het al lichter door de energie van het Watermantijdperk. Het is een beetje dubbelzijdig.
Ons celbewustzijn voelt momenteel als het zand op de bodem van de rivier/zee,
Langzaam worden de cellen geslepen als glas. Om hen helder te krijgen.
Ze schuren alsmaar heen en weer over de bodem van de tijd.
Je kan er ook anders naar kijken.
Elke keer als we omhoog kijken tijdens volle maan lijkt het alsof er een parel van licht in de kosmos hangt.
De maan is als een lichtende parel aan de sterrenketting van het universum.
Door de inwerking van het maanlicht op onze cellen transmuteren de binnen gedrongen vervuilde deeltjes er in zich om naar een heldere glans..
Als een zandkorrel in een oester.
Zo slijpt ons bewustzijn zich om naar een lichtende versie van zichzelf.
In het hart van de tijd van NU zijn wij de zandkorrels in een oceaan van licht.
We bewegen voortdurend over de bodem van de levenszee en slijpen onszelf bij.
Vader Kosmos en Moeder Aarde vormen twee helften van een schelp.
De tijd stroomt door hen heen en wij in het hart van de schelp worden steeds meer gepolijst, helderder en verfijnd.
Vader en Moederlicht – zon en maan -weven elke keer een verfijnd kleedje over onze vuile laagjes en doordringen ons tot in de kern.
Met koesterende zorg.
Zo zijn we als zielewezens toegevoegd aan onze tijd.
En hebben veel vuil in ons wezen opgenomen.
Onze cellen nemen de irriterende, jeukende, pijn van de oude tijd in zich op en zetten hen om in licht.
Binnen in het hart van de tijd zijn we veilig.
We krijgen tijd om onszelf bij te slijpen.
Het vuil is grotendeels omgezet in schoonheid.
En nu is de tijd gekomen dat ons parelende licht geboren mag worden.
Het is bijna parel oogsttijd.
Maar voordat de parels als juwelen van licht aan onze tijd geschonken worden, mogen we nog eenmaal vanuit ons diepste zelf beleven waarom we de parel willen zijn en niet het zand.
Emoties van allerlei aard worden nog eens omhoog gehaald en bekeken in de glans van NU.
Onze heldere ziel mag bepalen wat we als mens met deze vervuiling doen.
De keuze mag doordacht zijn en sterk.
Als de tijd openvalt en wij allen als lichtcellen in de stroom van het nieuwe leven rollen dan weten we goed genoeg dat we sieraden zijn.
We glijden mee in de rivieren van scheppingslicht die zich nu al beginnen te vormen.
Het vader/moederlicht heeft ons een prachtig lichtkleed gegeven.
Dat we in eer en schoonheid mogen dragen.
Onze parelmantels, lichtkleedjes zijn bijna af.
En als de tijd zich omkeert kunnen we deze prachtige mantels elke dag dragen.
Het nieuwe licht dat op de mantels en kleedjes valt reflecteert datgene wat we laten zien. Schoonheid in zijn diepst doorleefde vorm.
Zo mag ik jullie melden dat je bijna zover bent om ook een parel te worden aan de ketting van de tijd.
De maan slijpt je nog een paar keer bij.
In december is je manteltje af.
Dat wat binnen zat komt naar buiten, we keren ons om, net zoals de polen en energiespiralen van de hele planeet.
Engelen en draken van parelmoerbewustzijn manifesteren zich om ons heen. Nieuw en schoon.
Ongekende vormen, nieuwetijdsgeesten en inzichtelijke wijsheden.
Je bent veilig, schoon en bijna gevormd.
In de schelp van de tijd wieg je mee met de stroming en laat je alle stroomversnellingen aan je voorbij gaan. Alle draaikolken en watervallen laat je passeren en jij blijft veilig op de bodem van de tijd liggen, in het hart van de oceaan, tussen de ruisende koralen en prachtig gekleurde regenboogvissen.
In jouw wereld van licht vorm je jezelf om tot een tijdloos juweel aan de kosmische snoeren van eindeloosheid.
En dat wat eindigt….had geen doel, was loos, niets toevoegend en vuil.
Dat heb JIJ omgezet in kracht.
Kijk niet om, het is weg, opgelost in parelmoeren glans in de dieptes van je ziel.
Je bent mooi!!!!
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
