Enige tijd geleden heb ik jullie getoond hoe bij Leiden/Oegstgeest de koppelpunten naar Het Bronlicht werden geactiveerd. Daar is een prachtig vervolg op gekomen.
Op dit punt was in oude tijden ( denk Atlantis) een kleine tempel gesitueerd. Uit de kosmos daalden in cascades van energie grote waterstromen omlaag. Deze stromen werden uiteindelijk door de kristallen pijpleidingen ons Aardeportaal ingebracht. O.a. bij Oegstgeest was zo'n koppelpunt. Het sterrenwater dat vanuit de kosmos het Aardeportaal binnenklaterde werd opgevangen in grote bekkens. In deze bekkens werd het nogmaals gefilterd. Ook dienden zij als opvangreservoir voor bijv. de Dolfijnenzielen. Die in deze bekkens samensmolten met de aardse energie en hun dolfijnenvorm aannamen. Vanuit hun kosmische afstemmingen droegen zij sterrencodes in hun bewustzijn mee. Iedere galactische straal was verbonden met een bekken. In ieder bekken lag in het centrum een enorm kristal. Ook rondom de bekkens lagen kristallen. Door de kristallen leidingen kon je als het ware de sterrenstroomdraden zien lopen. Een krachtige straal van energie die vanuit de leidingen het wereldbewustzijn ingebracht werd. Vanuit de bekkens stroomden rivieren weg. Via sluizen/pompen, kanalen en rivieren werd het sterrenwater verder Atlantis ingebracht. Op de bodem van deze rivieren liepen de sterrendraden gewoon door. Van punt naar punt. Zo konden de geboortewateren, de sterrenrivieren vanuit de kosmos zich verbinden met het aardse leven. Weliswaar aangepast aan de trilling van die tijd. Zoals jullie weten was oorspronkelijk Atlantis niet in de 3Dwereld gesitueerd. Eigenlijk loopt de energie van Atlantis door alle dimensies heen en zakt door de tijdlagen heen naar "beneden" toe. Verstoffelijken van de prachtige trillingen was een ongelooflijk karwei en kostte tijd ( geen zeven dagen, maar meerdere miljoenen jaren). De rivieren stroomden uit in grote oceanen en binnenzeeën. Meren en bekkens van sterrenwater werden gevonden door het gehele werelddeel. De dolfijnen konden vrijuit zwemmen als zij eenmaal hun vorm hadden aangenomen. Ieder levend wezen in die tijd kon verbonden worden met zijn eigen dolfijnenziel. De wateren stroomden vaak door de huizen in Atlantis heen. Zo kon men 's morgens baden in zijn eigen sterrenbad. Dat werd veelvuldig gedaan om de aura's op te laden en te energetiseren. De sterrenrivieren waren gevuld met partikeltjes sterrenlicht. Een bad hierin genomen gaf energie, helderheid, maar vooral ook verbinding met de kosmos, de Overziel, de thuislanden. Atlanteanen konden met hun dolfijnen zwemmen wanneer zij maar wilden, dat gebeurde ook vaak. Dwars door de tuinen en landerijen heen zwommen zij samen grote afstanden. In harmonie en geluk. Er waren geen hekken om de huizen, geen afgesloten kanalen. Heel Atlantis was bereikbaar via de sterrenrivieren en men zwom vaak gewoon de open zee op.
Door alle rivieren heen groeiden op de sterrenstroomdraden kristallen die de zuiverheid van de rivieren in stand hielden. Instraalden met helder licht. In de bodem van onze zeeën liggen nog steeds clusters van deze kristalvelden. Hierop werden door de "watermensen" steden gebouwd.
Prachtige kristalhoeders en hoedsters zorgden er voor dat de velden verzorgd werden en zagen er op toe dat het licht er in helder bleef.
Ook in Oegstgeest gebeurde dat. De kristalhoeder van die plaats zorgde er voor dat de watervallen van energetisch licht onbelemmerd naar beneden stroomden, dat de kristallen hun werk goed deden. Dat daardoor de wateren helder bleven en dat de ingestroomde zielen in dit vruchtwater hun vormen aan konden nemen in alle rust. Het was dus een soort heilige plaats, waar veel leven werd gecreëerd en gehoed.
De dolfijnenziel kwam zoals vaak word beweerd niet alleen van Sirius, alle sterrenvolkeren konden zich verbinden met het Aardeportaal als zij dat wilden.
Het is echter wel zo dat de laatste oversluizing naar het Aardeportaal via Sirius gebeurde. In diezelfde omgeving stond dan ook een grote Siriaanse sterrenpoort ( ook daar heb ik over geschreven). De Sirianen die in later tijden Atlantis bezochten, en als het ware in dit paradijs kwamen werden geraakt door de harmonieuze sfeer in dit gebied. Pas in later tijden, toen de Sirianen hun eigen krachten niet konden beheersen is het fout gegaan.
Ik ben getuige geweest van de periode waarin ik in mijn functie als gouverneur getuige moest zijn van het feit dat de Sirianen de prachtige koppelpunten naar de kosmos opbliezen met kristallen bommen. Hoe zij de bekkens dichtgooiden en de dolfijnzielen lieten sterven hierin. Hoe zij de rivieren vervuilden en uit lieten drogen. Hoe daardoor de prachtige glans die vanuit deze rivieren als voedzaam licht binnenstroomde uitdoofde. Hoe de kristaldraden in de rivieren hun voedingsbron kwijt waren en hoe daardoor de heldere kristallen uitdoofden. De stroomdraden die overbleven waren gekoppeld aan minder heldere energiestromen. Die op hun beurt gekoppeld waren aan andersoortige kristallen. Magnetisch geladen kristallen van "ijzererts" en vergelijkbare metalen. Die in eerste instantie samenwerkten met de lichtkristallen. Maar door de verbreking van deze samenwerking de overhand kregen en het water vergiftigden. Zo stierven de planten, de diersoorten, het leven om de wateren heen af..
De Sirianen zagen voor hun ogen gebeuren dat het uit de hand liep. Ze hadden de zaken niet meer in controle. Hulp van de Atlanteanen konden zij niet vragen. De meesten waren in die tijd als slaven verhandeld naar andere lichtstelsels of ondergrondse mijnen. En degene die overbleven waren te zwak geworden. Zij konden immers niet meer baden in de lichtrivieren en hun verbinding met thuis verdween. Zij leden aan vreemde ziektes die het zenuwgestel ondermijnden. Stierven aan uitputting en gebrek aan " zuurstof" en er was niets aan te doen. De Sirianen probeerden zelf de koppelpunten te herstellen, maar dit lukte niet. Het ging nl. niet alleen om techniek maar ook om vanzelfsprekende hartsverbinding en die ontbrak in hun gemoed.
Na verloop van tijd stabiliseerde alles enigszins, maar zoals het vroeger was werd het nooit meer. Eeuwen gingen voorbij. En uiteindelijk ging Atlantis aan energiegebrek ( van het oorspronkelijke volk), en aan de andere kant door een overvloed aan energie ( technische kennis die steeds verder uit de hand liep ) ten onder. Hoe tegenstrijdig kan iets zijn.
Het Aardeportaal kwam daardoor versneld in een te lage vibratie terecht en kon zich niet meer handhaven tussen de sterren. Veel sterrenpoorten moesten losgekoppeld worden, de aarde zonk naar beneden en gleed een periode van duisternis in. Als een zinkend schip dat niet meer te redden was. In een kort verhaal ( maar ik heb hier tenslotte al heel veel over geschreven, dus als je meer wilt weten lees dan de rest wat op de site staat eens door) schets ik hier Het Drama. Net zoals ik in een kort verhaal beschrijf hoe we er aan werken om in dit leven de energie om te keren en dat wat kapot gegaan is te herstellen.
De Bronpunten, de sterrenwateren, de dolfijnzielen, de koppelingen, de sterrenpoorten, ze zijn van groot belang om onszelf te "redden" van de algehele diepteval. We zijn weer op weg naar boven, we klimmen omhoog en doen er alles aan om het Aardeportaal kosmisch op de kaart te zetten.
Ook deze ontsluiting is hierin van grote waarde.
De verbinding naar het Moederland kan hierdoor hersteld worden.
Wijzelf worden er door geheeld.
Gelukkig werken Atlanteanen en Sirianen nu (op aarde veelal onbewust) samen om de energie in balans te brengen. In Zuid Holland leven veel van deze zielen dicht op elkaar. Heel moeilijk, want er is nog veel oud zeer in deze zielen aanwezig. En de Sirianen nemen nog vaak een houding aan van alleswetendheid. Zoals de Atlanteanen snel terug schieten in hun houding van dienstbaarheid en naïviteit. Twee kosmische volkeren, tegenstrijdig aan elkaar, die karma opruimen. Karma van duizenden jaren oud. Gelukkig maar dat veel oud Atlanteanen ook in deze tijd – nu de bronpunten herstellen – hun kwaliteiten van heling weer kunnen gaan gebruiken. Dat is hard nodig.
Als we eerst maar eens de Bron vinden en van daaruit op kunnen gaan bouwen, dan gaan er wonderen gebeuren. Het ziet er duidelijk naar uit dat dit nabij is. Wat een geluk.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
