Dit is een oefening waarbij je heel krachtig kan werken aan het herstel van je zelfbestuur, je autonomie.
Zorg dat je op de één of andere manier via een innerlijke weg afdaalt in de kern van je buik. Je Ikbenpunt. Leg je handen op je buik en straal helder, zonnig licht in.
Visualiseer jezelf in de kern. Je komt bij een stadsmuur, met een poort er in. De poort zwaait open en je loopt door de stad heen. Het ziet er mistroostig en vervallen uit. Je ziet allerlei mensen/wezens die je niet herkent. Kortom de stad doet je vreemd aan. Terwijl je weet dat ergens in deze stad jouw huis aanwezig is.
Je bent een reiziger die heel lang weggeweest is en nu keer je terug naar huis.
Maar de stad is veranderd. Als je door de straten loopt herken je bijna niets meer. Toch weet je de weg naar je eigen huis nog te vinden. Je bonkt op de deur met je gouden wandelstaf en gaat naar binnen. Vanuit je staf straalt een helder licht. Iedereen in het huis schrikt op. Men is bang van je of boos op je. Waar kom jij ineens vandaan dan. Je was toch weg?? Jammer, nu is je huis gekraakt. Er gelden andere regels. Je zegt simpelweg dat je thuis bent en dat iedereen die zich toegang verschaft heeft tot jouw huis nu echt weg moet gaan.
Heel streng maar liefdevol wijs je iedereen de deur.
Je laat een lamp opstralen vanuit je hart. Het huis wordt verlicht van binnenuit. Jouw zielehartelamp brandt met een zacht gouden gloed en verlicht het huis.
Het licht schiet zelfs naar buiten door de straten en ontsteekt in alle andere huizen ook het licht. Alsof de bedrading herstelt wordt. En overal tegelijk het licht gaat branden. Ook in die huizen blijken logees en kostgangers te wonen die je niet herkent. Alsof het hele stadje een kraakpand is geworden. Overal stuur je de wezens weg en je installeert je volledig terug op je domein. Laat kwaliteiten van zelfwaardering, kracht, liefde, wat je ook maar bedenken kan uit je wegstralen en hun intrek nemen in de huizen.
Dit doe je met zoveel kracht dat alle huisjes opgeruimd en helder beginnen te stralen.
Vanuit je huis kijk je naar beneden. Je stadje staat nl. op een heuvel. Je ziet tot in de diepste diepte je lichtbedrading opgloeien en het licht ontsteken in alle huisjes die langs de wegen en paadjes staan. Het is een prachtig gezicht. Want zover je kunt kijken zie je kleine, lichtgevende leuke huisjes. Je wordt er blij van. Het ziet er vrolijk en uitnodigend uit. Veilig en bekend. In al je huisjes gloeien eigenschappen op die je kwijt bent geraakt op je levensroute. Of die anderen van je geleend hebben, misschien gestolen of gekopieerd.
Je gaat voelen dat je heel wat meer kwaliteiten bezit dan je dacht, maar dat je hen niet meer herkende. Nu wel. Je ziet ze weer, vermoed hen of voelt hen.
In de diepte van je wezen gloeit het goudgele, verwarmende zonnelicht op en bedraad de huisjes. Uit de ramen straalt het licht in alle kleuren van de regenboog. Wat een feest. Je wordt er ongelooflijk blij van. Je straalt vanuit de kern en denkt; " Nu ben ik thuis, dit is mijn plaats " En je neemt het bestuur over je stadje weer op. Volledig. Jij bent verantwoordelijk voor de bedrading, de lichtkwaliteit, de kleuren. Je restaureert je zielstadje tot in de diepste lagen.
Daar zit je dan. Innig tevreden. In je eigen huis. Zo warm, zo knus, zo thuis. Je moet er bijna van huilen. Maar dat doe je niet. Want je bent blij. Zielsblij.
Je ziel danst door alle huisjes heen en omarmt hen van binnenuit. Een zielehartenknuffel die de kachel in de huisjes doet branden in zinderende kleurengloed.
Ik wens je een prachtige thuiskomst.
En groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
