Tijdens mijn laatste reis eind september/ begin oktober 2013 door Kos gebeurden er weer een aantal mooie zaken.
Tijdens een toer over het eiland met de auto, werden we naar een speciale plaats getrokken. Oud Pyli geheten. Op de een of andere manier moesten we daar zijn.
Ter plaatse waren er een aantal wandelingen uitgezet en wij namen het eerste het beste pad dat naar boven leidde. Na enige tijd kwamen we aan bij een dorpje. Tenminste dat wat er van over was. Het was een spookdorpje. Alle huizen waren half afgebrokkeld en verlaten en naar wij later hoorden tijdens een uitbarsting van cholera ooit door alle bewoners plotseling verlaten.
Wij klommen verder, want we zagen hoog boven ons een vervallen, machtige burcht liggen. Daar wilden we heen. Op onze weg naar boven passeerden we verschillende kapelletjes. En bij een er van stond een oude klokke bel. 11 jaar geleden heeft mijn geliefde op Lesbos ooit eens aan een vergelijkbare bel getrokken ergens bij een heel oud kloostertje. En toen leek het alsof de hemelen scheurden en de aarde verging. Nadien is mijn leven nooit meer hetzelfde geweest. Er werd ons toen duidelijk verteld dat de Oude Aardetijd voorbij was, en dat alles zou gaan veranderen. Daar ik mijn lief die toen mijn lief nog niet was, nog maar net een paar dagen kende was dit heel bizar. Ik viel nl. na het luiden van de bel in een soort van half trance en kwam daar uren later pas uit. Om tot de ontdekking te komen dat deze voor mij toen nog onbekende man al die tijd voor me gezorgd had, me vast gehouden had en ondersteund. Die dag is aan mij grotendeels in een roes voorbij gegaan. En langzaam maar zeker zijn mijn lief en ik daarna ook een “ stel” geworden.
Nu stond ik plotseling weer voor zo’n bel. En die moest geluid worden natuurlijk. De cyclus was rond, werd er gezegd. Met overgave heb ik die bel geluid en i.p.v. weg te vallen werd ik doorstroomd met nieuwe energie, waardoor de klim naar boven ineens een stuk gemakkelijker werd. Halverwege de klim voelde ik een ongelooflijke verbinding met de ziel van het eiland ontstaan. Het leek alsof ik werd geroepen. En toen ik omhoog keek, zag ik een prachtige oude rots in de vorm van een reuzenhoofd liggen. Hij lag daar op zijn gemak, steunend op zijn hand en keek me recht aan. Zoveel liefde en blijdschap heb ik zelden gevoeld. Wat een welkom. Zelfs met het blote oog kon je hem totaal zien. Het was een aardewachter. Een oude tijd reuzenziel. En toen ik verder om me heen begon te kijken zag ik er steeds meer. De oude wachters kwamen uit de rotsen naar voren en profileerden zich in de stenen. Het was echt zo goed te zien. De sluiers vielen weg en het was prachtig om naar te kijken. Een van de wachters droeg zelfs een gigantische stenen helm. Na dit reusachtige onthaal klommen we verder. Tot op de top van de burcht. Op die top die precies samen viel met de Michaels lijnen bouwde ik twee grote energetische kruizen. Niet IK, maar dat wat door mij heen bouwde. Een wit mannelijk kruis en een blauw vrouwelijk kruis. Er werd vanuit de kruizen een lijn getrokken naar een bepaald punt ver aan de overkant en daar ontstond een Venuskruis. Toen de kruizen verbonden waren zag ik tussen de kruizen in een portaal ontstaan. En door dat portaal zag ik veel zielen naar het licht vertrekken. Er moest duidelijk een evenwicht in de energievelden aangebracht worden. Wat niet geheel onlogisch is met de echo van de Turks Griekse oorlogen in de herinnerring.
Maar dit terzijde. Want wat er dieper in de energie verborgen was, werd steeds duidelijker hoorbaar.
We werden geroepen. Om de berg in te gaan. Er opende zich een reusachtige poort en we daalden af tot in het hart van de berg. Tijdens de afdaling zag ik veel vogelnesten. Reusachtig groot ook. Enorme blauwe vogels met lange, pauwachtige staarten zaten te slapen in de nesten. Alsof ze al eeuwen dommelden. In die diepte hoorde ik gerommel. Ik zag lavastromen, asbergen en hoorde draken toeteren. Zwarte draken zag ik beneden ons. Zij liepen dreunend heen en weer tussen de grotten en holen. De zwavellucht was enorm sterk. Het was een spel van kijken en zelf niet gezien worden. Ik zag een reuzenwachter tussen ons in staan en hij wees steeds op allerlei zaken die zich afspeelden. Heel wonderlijk en mooi. Ook seinde de reus telepathisch over dat de draken en vogels op het punt stonden wakker te worden.
Later stonden we ineens weer buiten de berg en gingen we terug naar beneden. Overal langs het pad zag ik kleinere en grotere stenen met gezichtjes er in. Lachende gezichtjes. Blije gezichtjes, alsof er overal smileys in stonden gedrukt en nogmaals; gewoon met het blote oog te zien. Althans toen.. ik weet niet of men dat nu nog kan zien, of dat wij dit mochten zien als gasten van de berg.
Het was heel indrukwekkend.
Tijdens de afdaling hoorde ik het geluid van een ruisende stormwind. Toen ik om keek zag ik de blauw/paarse vogels met veel vleugel geklepper weg vliegen uit de berg. Zij cirkelden rondom de berg en hingen hoog boven de berg. Ik hoorde hun kreten.
Blij en dankbaar verlieten we de plaats.
Vanaf deze berg hebben we veel verbindingen getrokken door Kos. O.a. naar de Plataan van Hippocrates . En vanuit die Plataan weer verder.
Al eerder was ik op een nacht gewekt uit mijn slaap.
De nacht nadat we voor de eerste keer bij de Plataan geweest waren.
Er krijste nl heel hard een vogel in mijn oor. En toen ik me met hem verbond, zag ik een mager, geraamte achtig scharminkel van een vogel hangen in het energetisch hart van de boom. Later kwam ik er achter dat het dier precies leek op de vogels uit de berg.
Hij krijste in schorre pijn uit dat hij stervende was en hoognodig nieuwe energie moest krijgen. Hij was de boomwachter van de oude tijd.
En die energie is gekomen. Een prachtige blauwe poort van genezende licht energie die vanuit de berg nu over het eiland stroomt. Want de zwarte draken hebben de rolkeien verschoven. En achter die keien lag een pulserend krachtstroom van lichtend blauwe energie.
Het stroomde naar Askleipeon, waar de prachtige tempel van de oude geneeskunst stond. En het stroomde naar de wortels van de Plataan. En vanuit deze verbinding stroomde het door de ziel van het ganse eiland. Vanuit het eiland stak het de zeeën over en golfde naar Turkije, en verder, naar alle Griekse eilanden en verder. Alsof er een blauwe straal van hemels licht is aangeboord. Die nooit meer stopt met stromen.
Ongelooflijk.
De blauwdrukken van de oude tijd zijn goed bewaard gebleven, zij leven nog.
De krachtvelden komen vrij, de Tempels worden voor het innerlijk oog weer zichtbaar. Er is iets ongelooflijks hersteld in de ziel van het oude Griekse leven. Dat door schakelt naar Atlantis en nog oudere tijden. De werkelijke betekenis van dit alles doorzie ik nog niet. Hoeft ook niet, dit te weten, ondergaan en te mogen zien is al meer dan genoeg.
De blauwe vogels, de geneeskrachtige energie, de helende stralen van Rafael en Michael vormen een verbinding met een kosmische poort.
En die uitlijning herstelt zich weer.
Niet in woorden uit te drukken.
Er zijn natuurlijk meer verhalen te vertellen. Maar dit verhaal is wel erg indrukwekkend.
Later hoorden we dat zeer lang geleden na een Tsunami er ineens katten en pauwen op het eiland rond liepen en dat niemand weet waar zij vandaan komen.
Intrigerend toch.
Tijdens de reis werden we ook steeds ( energetisch) vergezeld door een 1 meter grote geel rood goud kleurige kat. Prachtig gewoon.
Het eiland zelf is ook vergeven van de aardse katten.
En toen we op onze reis nog in een bos terecht kwamen waar zowel de pauwen en katten vreedzaam samen leven naast elkaar, was dat de kers op de taart.
Wonderen gebeuren om ons heen. Je moet er oog voor hebben. Gelukkig heb ik dat.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Eenheid heet.
