Toen ik jullie een tijdje geleden berichtte over het omkeren van de energie binnen de steencirkels, voelde ik al dat het tijd werd om eens naar Engeland te vertrekken. Rondom de lente Equinox was ik dan ook samen met twee andere mensen ter plaatse. De belevenis via de Thor getuigt al van het geweldige dat we daar mochten beleven.
Op de dag van de Equinox zelf stonden we met onze voetjes in de energie van Stonehenge. En ook dit was natuurlijk een beleving.
De energie voelde direct al blij aan. En een van ons, die en al heel vaak in Stonehenge geweest was, voelde heel duidelijk een verschil. In het verleden moest ze op die plek altijd veel huilen. Nu helemaal niet. Terwijl we ons rondje maakten om de stenen, vroeg ik aan een van de wachters of deze misschien een kleine ammoniet in de binnencirkel wilde leggen. Want zelf mochten we daar niet komen. Toen ik het vroeg, kwam er een enorme kraai aangevlogen. Hij bekeek het fossiel en knikte naar de wachter. Waarop de wachter direct de ammoniet in de grootste steen van de binnencirkel bracht. Heel fijn. Want dit lukt niet altijd. De kraai vloog mee en zette zich bovenop de steen. Vrijwel onmiddellijk begon er een uitlijning plaats te vinden. We voelden en zagen hoe de stenen veranderden. Vanuit de middencirkel begonnen er zich fijne, etherische draden te spinnen naar alle andere stenen.
In de stenen verschenen vogelfiguren, dolfijnen en andere dieren. Echt met het blote oog te zien.
We liepen rondom de cirkel en zagen aan de zijkant nog een grote steen staan. The Healstone. Oh wat zag deze er vermoeid uit. Als een oude vrouw die bijna voorover viel vanwege de lasten die zij moest dragen. Ik voelde een sterke verbinding met de MOEDERZIEL van de planeet. Die lange tijd het pijnlichaam van ons collectief heeft gedragen. We stonden bij de steen en strooiden kristalletjes om haar heen. We stuurden enorm veel liefde en toen begon de verandering op te treden. De kern van de steen keerde zich om, er kwam veel water vrij. In eerste instantie een stroom van troebele tranen. De stroom verbond zich met de andere stenen en allemaal lieten zij hun tranen de vrije loop. Bizar om te zien hoeveel grijsbruin, troebel water er uit de stenen wegstroomde.
Toen begon er rondom de Healstone een blauwe glans te verschijnen. Zij kwam tot leven en begon zachtjes vanuit de kern te neuriën. De andere stenen namen dit over en het lied werd door de stenen aanvaard en verbonden.
We liepen door en keken om. De Healstone zag er niet langer uit als een oude vrouw, maar als een walvissensnuit die uit het water omhoog stak. Alweer gewoon met het blote oog te zien. We maakten nog een rondje om de stenen heen. En we voelden dat de blijdschap tastbaar werd. Het troebele water werd helderder, de energie werd meer en meer blauw. De stenen stonden op een gegeven moment voor ons geestesoog zelfs onder water. Ik voelde de matrix van de walvissen en dolfijnen zo duidelijk aansluiten dat het ontroerend werd. Toch weer even tranen dus, maar wel van vreugde.
Tijdens deze reis voelden we de verbindingen met alle wezens van goede wil op aarde en rondom de planeet heel sterk. Ook hadden we op zielsniveau contact met mensen over de gehele wereld die zich op ons afstemden en overal elders hun lichtwerk deden.
Zo kon het gebeuren dat de energie van Stonehenge terug aan mocht sluiten op de blauwe zee en luchtziel van de kosmische tijd.
Heel erg belangrijk.
Joe the Crow heeft ons nog een tijdje gevolgd, en we mochten zelfs vanaf een van de grote dekplaten die op de grond lagen hemelwater scheppen dat er die nacht ingevallen was. Zo symbolisch. We gingen dus weg met een flesje regenwater dat vanaf de grote steen geschept was. En na de ompoling etherisch verbonden was met de lucht en de zee. Het hoeft uiteraard geen betoog dat we flink met dit “ heilige’ water hebben gesprenkeld op alle plaatsen waar we kwamen.
Ik groet jullie vanuit de Bron die Liefde heet.
