Van jongs af aan heb ik mijzelf aangetrokken gevoeld tot stenen en schelpen of mooie stukjes hout, glassplinters, mozaïekpatroontjes, kleurtjes. En ik dacht vroeger dat ieder kind dat mooi vond. Als er een drama ontstond vanwege het feit dat er een kristalwerkje kapot viel, was ik de enige die daar winst uit haalde. Ik mocht de splinters houden. Die hield ik dan tegen het licht en dan ontdekte ik een geweldig kleurenspel.
Natuurlijk merkte ik al vrij snel op dat niet iedereen dat gevoel deelde en dat mensen nogal achteloos, neerbuigend of zelfs gekscherend met dit alles om gingen.
Al jong leerde ik om hier in stilte van te genieten.
En vooral om door te gaan met het verzamelen van voor mij kostbare schatten.
Wij gingen thuis nooit op vakantie, dus ik kwam niet ver van huis.
Alles wat ik verzamelde kwam van “ dichtbij” of uit de omgeving van familieleden, waar ik naar hartenlust in tuinen rondsnuffelde, in sloten baggerde en in bomen klom.
Totdat één van mijn vaders broers een nieuwe hobby opstartte.
Hij begon met het verzamelen van stenen van over heel de wereld en plaatste deze in zijn huis. In vitrines die op een bepaald moment een hele wand van een kamer bedekten.
Dat was echt het summum. Uren en uren kon ik op een krukje voor die kasten zitten en de stenen bekijken. En natuurlijk kreeg ik zo af en toe iets.
De oom ging stenen slijpen en bewerken. Hij maakte er beeldjes en schilderijtjes van en kwam ook op beurzen.
Helaas ben ik nooit met hem mee geweest, maar de beste man heeft mij na zijn dood wel een paar van zijn “ oerstenen” geschonken, die ik nog altijd koester. En door hem heb ik geleerd wat er mogelijk was rondom het thema “ mineralen en er van genieten”.
Het leven ging natuurlijk door en na een tijdje kwam ik in aanraking met de Antroposofie van Rudolf Steiner. Geheel “ toevallig” kwam er een baan op de Vrije School in Den Haag op mijn pad, juist toen ik op een kruispunt in mijn leven aangekomen was waar ik het leven en mijn algehele positie in de wereld als zeer nutteloos begon te beschouwen.
Ik heb in allerlei soorten van onderwijs gewerkt en op een dag zag ik de advertentie in de krant die de ommekeer in mijn leven betekende.
Ik solliciteerde op een baan als kleuterleidster bij de Vrije School in Den Haag.
Er waren meerdere sollicitanten, allemaal met gedegen onderbouwde, antroposofische opleidingen.
Wie werd er echter aangenomen voor deze baan? Ik!! De “ Ik weet nog van niks, maar ik heb er zin in Juf”. Het was een wonder.
Ik begon opleidingen van allerlei aard te volgen, s avonds en in de weekends, ook al werkte ik fulltime , in twee jaar tijd heb ik alle geledingen van dit alles tot op het bot bestudeerd en doorgrond. Met alle pro’s en contra’s. Toen stopte het avontuur, want ik werd zwanger. En als “ mamma” mocht je in die tijd niet meer werken in deze branche, maar moest je voor je kind thuis zijn.
Hmm, beetje jammer, maar ook fijn. Want dat is precies wat ik gedaan heb.
Er zijn voor de kinderen en daarom heen alles aanpakken wat me weer verder bracht op het pad van ontwikkeling.
De Antroposofie bleek een “ snuffelstage” te zijn, die niet verder uitgebouwd hoefde te worden. En ik was geopend op mijn etherische lagen.
Terug naar de mineralen en de Vrije School.
Ik vierde op een dag mijn verjaardag.
En wat kreeg ik van één van mijn kindjes in de klas?? Een Rozekwarts!!! Op het moment dat ik die steen kreeg, ging mijn hele systeem in de overdrive. Ik wilde dansen, springen, kopje duikelen, gek doen, huh, wat gebeurde er hier? Ik hoorde de steen als het ware tot mij spreken. Het was bizar. Deze Rozekwarts, die ik nog altijd heb, kreeg een ereplaatsje in mijn huis en werd het begin en toch ook uitbreiding van mijn mineralenverzameling.
Want toen ging het verzamelen pas echt van start. Beurzen, winkeltjes, ik bezocht alle plaatsen waar mineralen konden zijn. En ik bouwde een steeds intenser contact met hen op. Ik leerde wat hun werking was en dat kostte me geen enkele moeite.
Als er eentje kapot viel, huilde ik bittere tranen, tot dat ik leerde dat het juist goed was dat deze brak. De steen had zijn werk gedaan.
In de praktijk, heb ik mijn liefde voor stenen en mijn contact met hen uitgebouwd.
Gewoon door er in het dagelijks leven mee om te gaan en hun ziele-stem te doorgronden.
Van het één kwam het ander, de mineralen waren niet meer weg te denken uit mijn leven.
En toen ik naar België verhuisde gingen ze natuurlijk met me mee.
De stenen openden hun harten op steeds diepere lagen en ik ging alsmaar beter begrijpen wat hun functie in de wereld is en waar ze voor staan.
Ik ontdekte dat ik met stenen kon spreken en hun gedachten kon verstaan, zoals ik dat ook met dieren kan, met planten en met mensen als ik mijzelf daar op richt.
Toen kwam het moment dat er een engel in mijn dromen verscheen en deze mij vertelde dat het tijd werd om van mijn hobby een serieuze werkplaats te maken?
Er moest een “ verkoopplaats” voor mineralen komen. Deze mineralen zouden een belangrijke bijdrage gaan leveren in het Evolutieplan van de planeet. De mineralen moesten zorgvuldig door mij persoonlijk uitgezocht worden en begrepen.
We moesten ons huis verbouwen om ruimte te maken, we moesten geld zien te vinden om de massale toestroom van mineralen te kunnen bekostigen. Het werd een rollercoaster, die veel stof met zich mee bracht, maar in zeer korte tijd was dit alles toch gerealiseerd. Het was alweer……. een wonder.
Op dagelijkse basis loop ik nu in mijn kinderdroom.
Met mineralen van over de hele wereld om mij heen.
Een speeltuin voor iemand als ik.
Een paradijs.
Ik bracht veel tijd door in mijn innerlijke verbinding met deze wezens en zorgde er voor dat het klimaat in de winkel schoon en zuiver was.
En dat loonde zich.
Ik zag nl. almaar meer lichtwezens komen die zich afstemden op de locatie.
Engelen, maar ook andere wezens uit andere dimensies – in al hun zuivere gedaantes -begonnen zich met de stenen te bemoeien en hen te zuiveren.
De energetische ruimte van de winkel veranderde in een gelaagde tuin. Een etherische kristaltuin.
En binnen deze tuin komen de hoeders en hoedsters van deze prachtige wezens om hun werk te doen.
Elke steen hoe klein of groot wordt voortdurend afgestemd op de evolutie van de planeet.
Sterrenpoorten, kosmische klanken, maar ook aardetonen worden elk moment in een bijzondere verbinding met elkaar gebracht en prachtig op elkaar afgestemd.
De kristaltuin is een zingende tuin geworden.
Die in deze speciale tijd opgeladen wordt en versterkt met heldere tonen.
Klanken die zich door de matrix van de planeet verspreiden en andere, gelijkgestemde kristalwezens opzoeken en in harmonie brengen. Wat een wonder. Dat een veld van zingende kristallen, dat zich ergens op aarde bevindt in staat is om de planeet van liefde en licht te voorzien. Dankzij de nooit aflatende zorg van allerlei wezens van liefde en licht die steeds weer de moeite nemen om de kristallen te hoeden. Velen van hen hebben hierin hun contracten afgesloten voor duizenden jaren. Hun eigen leven staat als het ware “on hold “, omdat zij zich in willen zetten voor de begeleiding van onze planeet door deze zeer moeilijke tijden.
Hun werk wordt lichter als de mensen op aarde lichter worden.
De energie van de mens op aarde bepaalt nl ook de verbinding met de kristalkernen. En als er ergens op aarde een mens met een zuiver hart woont, dan worden de lichtstenen er als een magneet naar toe getrokken. En gezaaid in de kristaltuinen van hun wezen. Een steen afkomstig uit deze tuin, zal altijd in contact blijven staan met de tuin zelf. En zuiver licht uitstralen.
Daarom is het zo belangrijk om de stenen te beschermen en hen te vrijwaren voor gesjacher van welke aard dan ook.
Onzuivere intenties rondom stenen zorgen er voor dat hun innerlijke kern zich sluit en zij gaan dan in “ slaapstand”, deze slaapstand kan eeuwen duren. Totdat er een trilling door heen breekt die op waarheid, licht en liefde is gebaseerd. Dan ontwaken de stenen en zoeken zij het contact met de buitenwereld weer op.
Persoonlijk ben ik er heilig van overtuigd dat alle rijken van Moeder Aarde ons diepste respect verdienen.
Hun oeroude, dragende, verheffende en liefdevolle zielen moeten de eer krijgen waar zij recht op hebben.
En wij als mensheid dragen daarvoor de verantwoordelijkheid.
Daarom huilt mijn hart als ik zie dat er mensen zijn die de stenen onnodig verzwaren door er een web van manipulatie of leugenachtigheid om heen te weven, in welke vorm dan ook.
Overal ter wereld zijn er handelaars en mensen die alleen “ de rijkdom” van stenen zien in het verhandelen ervan. En zich rijk rekenen met de winst.
Kijk bijv. naar het goud, hoeveel lage trillingen hebben zich om goud heen geweven.
Verschrikkelijk.
Maar ook andere stenen lijden onder deze laagheid.
En als mensen er aan mee blijven werken door goed te vinden dat deze zielen zich steeds verder uit kunnen bouwen in oneerlijkheid en grofheid, dan werken zij er indirect aan mee om de ziel van de mineralenwereld te verstikken.
Vreselijk.
Het mag niet.
Wij mensen moeten onder ogen zien dat we ook hierin onze verantwoordelijkheden kennen.
Waarom zou je bijv. een prachtige natuuragaat kopen die verminkt is door inkleuringen met synthetische verfsoorten, waardoor de kleur zo “ leuk” wordt.
De natuur zelf heeft kleur genoeg.
De natuur is zo kleurrijk in al zijn facetten, dat moeten wij niet willen verminken.
Kijk naar de vogels, kijk naar de planten, maar kijk ook naar de stenen, hoe juist hun natuurlijke schoonheid je hart sneller laat slaan.
Dat je tot tranen toe geroerd kan worden door het ziele-wezen van dit leven, omdat het zo oprecht zijn kleuren laat zien. Zijn liefde en zijn puurheid.
Van het verzamelen van kleine steentjes in mijn directe omgeving, is mijn hobby uitgegroeid tot het onderdak bieden aan duizenden kleiner en grotere mineralenzielen. Weer een wonder. Mijn kinderdroom is volwassen geworden. De tuinen zijn gevormd. De kristallijnen wezens staan klaar om opgehaald te worden.
Maar alleen door mensen die dit op waarde weten te schatten.
Soms zullen stenen jaren in de winkel blijven staan, geduldig wachtend op hun “ mens”.
Tot nu toe heb ik zelf niet zo veel ruchtbaarheid gegeven aan onze kristaltuin. Omdat ik zeker geen mensen aan wil trekken die deze prachtige wezens niet in hun waarde laten.
Maar de deuren van de tuin gaan open.
Dit jaar beginnen de zingende kristallen hun stem te laten horen in de wereld.
Elke maand een beetje sterker.
Ik ben benieuwd wie oren heeft om te horen.
En een hart dat liefdevol open staat voor hen.
Zodat we met elkaar de zingende Kristaltuinen uit kunnen bouwen.
Langzaam maar zeker.
De aarde gaat door een enorme Transitie.
De wondere wereld der kistallen kan hierin een ongelooflijk belangrijke rol spelen.
Ik ben er klaar voor.
En groet jullie vanuit de Bron die Schoonheid heet.
